Surripio, súrtipis, pen cor. surrípui, surreptum, surrípere. Plau. To steale or take may priuily: to lift vp in height: to preuent. Vide etiam SVBRIPIO. Aliquid ex priuato surripere.Cic.Surripere alicui operam. Plautus. To steale priuilie from a place to come and do one pleasnte.Basia surripere Catull.To steale kisses.Diem surripere.Ouid.To steale a day to do a thing in.Crimina sunt oculis surripienda patris. Ouidi. My father must not see this offence.Aliquem captiuum ex alicuius custodia surripere.Cic.To steale or deliuer one from ones custodie.Surripere se alicu. Plau. To steale away from one. Surpite. pro surripite. Hor. Surpuerat pro Surripuerat. Hor.
Lewis and Short: Latin dictionary
sur-rĭpĭo (subr-), rĭpŭi (rŭpŭi, Plaut. Trin. 1, 2, 46; id. Men. 5, 5, 38; v. Ritschl, Proleg. p. xcv.), reptum, 3 (sync. forms: surpite, Hor. S. 2, 3, 283: surpere, Lucr. 2, 314: surpuit, Plaut. Capt. prol. 8; id. ib. 3, 5, 102; 5, 4, 14: surpuerit, id. Trin. 4, 3, 16: surpuerat, Hor. C. 4, 13, 20; perf. subj. surrepsit for surripuerit, Plaut. Mil. 2, 3, 62), v. a. and n. [rapio], to snatch or take away secretly, to withdraw privily, to steal, pilfer, purloin (class.). I.Lit.: qui vasa ex privato sacro surripuerit, Cic. Inv. 2, 18, 55: ex ejus custodiā filium, id. Dom. 25, 66: libros servus. id. Fam. 13, 77, 3: puerum (servos), Plaut. Capt. prol. 8; cf. surreptus (puer), id. Poen. 4, 2, 80; 5, 2, 98: filius ex patriā, id. ib. 5, 4, 77: sacram coronam Jovis, id. Men. 5, 5, 38: de mille fabae modiis unum, Hor. Ep. 1, 16, 55: mappam praetori surpuit, Mart. 12, 29, 10.—Of literary theft: qui a Naevio vel sumpsisti multa, si fateris, vel, si negas, surripuisti, Cic. Brut. 19, 76: Ennium hoc ait Homero surripuisse, Ennio Vergilium, Sen. Ep. 108, 34: non surripiendi causā, sed palam imitandi, id. Suas. 3, 7: surrupuisti te mihi dudum de foro, i. e.
you have stolen away from me
, Plaut. Men. 3, 2, 26; cf. id. Mil. 2, 3, 62: quae (puella) se surpuerat mihi, Hor. C. 4, 13, 20: unum me surpite morti, id. S. 2, 3, 283.—Absol.: quare, Si quidvis satis est, perjuras, surripis, aufers Undique?Hor. S. 2, 3, 127. — II.Trop.: virtus, quae nec eripi nec surripi potest, Cic. Par. 6, 3, 51: aut occulte surripi aut impune eripi, id. Verr. 2, 1, 4, 10: surripiendum aliquid putavi spatii, id. Att. 5, 16, 1: motus quoque surpere debent, Lucr. 2, 314: crimina oculis patris, Ov. H. 11, 66: diem, id. P. 4, 2, 40: tempus quod adhuc subripiebatur, collige et serva, Sen. Ep. 1, 1.