Stúdeo, studes, stúdui, studêre. Ter. To study: to apply the mind or care for a thing: to giue diligence: to giue his mind or affection to: to haue defire or minde: to fantasie: to fauour or beare good will and affection to.Studet meus audire Cicero, quænam sit istins sententia. Ci. My Cicero hath a great mind or desire to heare &c.Studet rem ad arma deduci. Cæs. He hath a great vesire, or he indeauoureth earnestly to bring the thing to bee tried by dint of sword.Studere optimis disciplinis & artibus.Cic.Artibus & literis studere.Cic.To applye himself to liberall artes and studies.Laudi & dignitati studere.Cicer.To conet or indeauour to get renowne and honour.Student magis mellificijs, qum fœtibus apes. Colu. Bees are more diligent in making honie, than in breeding yong swarmes.Ego semper otio studui. Ci. I alway indeuoured and bent to this, that we might haue quietuesse.Studere pecuniæ, imperijs, glotiæ.Cic.To giue his minde to get money. &c.Rebus nouis studere.Cic.To indeauour to haue some newe alteration of the common weale. Studuit Catilinæ, quum iam aliquot annos esset in foro Cælius.Cic.He fauored Catiline, or tooke part with, &c. Accusatiuo iunctÛ, significat Cupere.Earnestly to couet.Cic. Si nihil aliud studeat, nisi id quod agit. If he affecte and couet nothing but that. &c.Omnes vnum studetis.Cic.You desire all one thing.In id solum student, vt describere tabulas mÊsuris ac lineis sciant. Quint. They labour or indenour this only. &c.Siquis in ea re studebat. Gell. Absolutè, Sal. Neq; studere, neq; odisse decet. To fauour. Studere. Quint. To studie.
Lewis and Short: Latin dictionary
stŭdĕo, ŭi, 2 (perf. studīvi, M. Aur. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 5), v. a. and n. [perh. kindr. with speu/dw, spoudh/, to speed, haste], to be eager or zealous, to take pains about, be diligent in, anxious about, busy one's self with, strive after, to apply one's self to or pursue some course of action, etc.; to desire, wish, etc. (very freq. and class.; cf.: operam do). I. In gen. (a).Absol. (very rare), Enn. ap. Gell. 19, 10, 12: ut aequum fuerat atque ut studui, Ter. Eun. 5, 2, 31: si qui in eā re studebat, etc., Cato ap. Gell. 11, 2, 5.—(b). With acc. (rare; mostly with neutr. pronn. and adjj.): horum ille nihil egregie Studebat; et tamen omnia haec mediocriter, Ter. And. 1, 1, 32: eadem, id. Hec. 2, 1, 2: illud ipsum, quod studet, Cic. Fin. 5, 2, 6: perspexi ex tuis litteris, quod semper studui, me a te plurimi fieri, id. Fam. 7, 31, 1: lenonem perjurum ut perdas id studes, Plaut. Poen. 3, 1, 72; so, id, ut, etc., Ter. Heaut. 2, 4, 2: id, ne, etc., Liv. 40, 56, 2: unum studetis Antonii conatum avertere a re publicā, Cic. Phil. 6, 7, 18: hoc unum, Hor. Ep. 2, 1, 120.—With a defin. obj. (very rare): minus has res, Plaut. Mil. 5, 44: res Graecas, Titin. ap. Prisc. p. 629 P.—(g). With inf. or acc. with inf. (freq.): si merito meo referre studeant gratias, Plaut. Am. 1, 1, 27: verum audire ex te studeo, id. Bacch. 5, 2, 42; cf.: de quo studeo ex te audire quod sentias, Cic. Rep. 1, 11, 17: scire studeo, quid egeris, id. Att. 13, 20, 3: studemus, nostris consiliis tutiorem vitam hominum reddere, id. Rep. 1, 2, 3: fieri studebam ejus prudentiā doctior, id. Lael. 1, 1: hanc acerbitate opprimere studuit, Nep. Dion, 6, 5: portum intrare, id. Chabr. 4, 2: ego me id facere studeo, Plaut. As. 1, 1, 52: si quisquam est, qui placere se studeat bonis Quam plurimis, Ter. Eun. prol. 1: illis gratum se videri studet, Cic. Off. 2, 20, 70: te sociam studeo scribendis versibus esse, Lucr. 1, 24: omnes homines, qui sese student praestare ceteris animalibus, Sall. C. 1, 1: neque est, cur nunc studeam, has nuptias mutarier, Plaut. Stich. 1, 1, 51; cf.: rem ad arma deduci, Caes. B. C. 1, 4; Matt. ap. Cic. Fam. 11, 28, 2.—(d). With dat. (so most freq. in prose and poetry): somno, Plaut. Ps. 1, 2, 42: illi rei studet, id. As. 1, 3, 30; cf.: huic rei studendum, ut, etc., Caes. B. G. 7, 14: iisdem rebus, Cic. Rep. 1, 1, 1: frustra aut pecuniae, aut imperiis, aut opibus, aut gloriae, id. Fin. 1, 18, 60: praeturae, id. Cael. 11, 26: virtuti, laudi, dignitati, id. Fin. 4, 24, 65: novis rebus, id. Cat. 1, 1, 3; Caes. B. G. 3, 10; 4, 5: agriculturae, id. ib. 6, 22; 6, 29: sacrificiis, id. ib. 6, 21: litteris, Cic. Brut. 93, 322; cf.: alicui scientiae, id. de Or. 1, 3, 10: alicui arti, id. Fam. 4, 3, 4: medicinae, Quint. 7, 2, 17: commodis communibus, Plin. Ep. 1, 8, 13: nomini, Flor. 3, 10, 19: lectis sternendis studuimus munditiisque apparandis, Plaut. Stich. 5, 3, 5: armamentis complicandis et componendis, id. Merc. 1, 2, 83: patrimonio augendo, Cic. de Or. 2, 55, 225: juri et legibus cognoscendis, id. Rep. 5, 3, 5: revocandis regibus, Flor. 1, 9, 5.— (e) With gen.: parens, qui te nec amet nec studeat tui, troubles himself about you, Caecil. ap. Cic. N. D. 3, 29, 72 (Com. Rel. v. 201 Rib.).— (z) With ut (rare): Caesar maxime studebat, ut partem oppidi excluderet, Auct. B. Alex. 1, 4: ut habeas, Cato, R. R. 5; Dig. 43, 10, 1; cf. with ne: ne solus esset, studui, Phaedr. 2, epil. 6: ne sint, Dig. 43, 10, 1.— (h) In aliquid (rare): in quam rem studendum sit, Quint. 12, 6, 6: quidam pictores in id solum student, ut sciant, id. 10, 2, 6.—II. In partic. A.To be zealous for any one, i. e. to be friendly, attached, or favorable to one, to favor him (syn. favere). (a). With dat.: ut studeat tibi, ut te adjuvet, Cic. Mur. 36, 76: homini nequam atque improbo, id. Cael. 4, 10: Catilinae, id. ib. 5, 12: cui (with favere), Ov. Am. 3, 2, 67: quibus (partibus) illi student, Auct. Her. 2, 27, 43: nonnullae civitates rebus Cassii studebant, Auct. B. Alex. 62, 2: rebus Atheniensium, Nep. Lys. 1 med.: petitioni alicujus, Quint. 11, 1, 69.—(b).Absol.: neque studere neque odisse, Sall. C. 51, 13.—B.To apply one's self to learning, to study, be diligent in study (only post-Aug.; for which in Cic. litteris, arti, etc.; v. supra, I. A. d): computamus annos, non quibus studuimus, sed quibus viximus, Quint. 12, 11, 19; 2, 7, 1: Demosthenes diligenter apud Andronicum studuit. id. 11, 3, 7: aliquem a proposito studendi fugare, id. 2, 2, 7: non est, quod post cibum studeas. Sen. Ep. 94, 20: duo, qui apud Chaldaeos studuisse se dicunt, id. Q. N. 7, 4, 1: negat enim te studere, Plin. Ep. 7, 13, 2: studes an piscaris?id. ib. 2, 8, 1; 2, 13, 5; 5, 5, 18: solacium studendi, Suet. Tib. 61: videtur mihi inter Menenios et Appios studuisse, Tac. Or. 21; so id. ib. 32; 34.—Subst.: stŭ-dens, entis, m., a diligent student: in habitu studentis, Plin. Ep. 5, 5, 5.