Stímulo, stímulas, pen. cor. stimulâre. Terent.To pricke: to moue: to stirre forward: to grieue: to prouoke.Animum alicuius stimulare.Liu.Verbere caudæ stimulauit se leo. Lucan. Animum ad vexandÛ sæuo imperio exereitÛ stimulat.Liu.Stimulare ad arma.Liu.To prick or stirre vp to warre.Accendere & stimulare.Liu.Stimulare & incitare.Liu.Stimulare ac pungere.Cic.Iras functas stimulauimus.Stat.Wee haue renewed anger that was appeased.Stimulat me solitudo.Cic.Stimulâtus pen. prod. ParticipiÛ. Pricked: moued forwarde. vt Rabie furenti stimulatus animus, Catull. Incensed with a furious rage.Iurgia stimulata vino.Ouid.
Stimulus, stímuli, pen. cor. m. g. Plaut.A gode, a pricke. Stimulus, per translationem.Plaut.Euery thing that stirreth, mooueth or pricketh forward.Stimuli doloris.Cic.The pricks and griefes of sorrow.Veneris stimuli. Lucret. Incensings or prickings of wanton lust.Acres stimuli, Vide ACER adiectiuum. Accensæ stimulis maioribus iræ.Stat.Addere stimulos, Vide ADDO.Adhibere stimulos, Vide ADHIBEO.Adijcere stimulos, Vide ADIICIO.Admouere alicui stimulos.Cic.To prick forward: to moue or stirre.Agitatus stimulis amoris.Ouid.Auertere stimulos cæci amoris.Virg.Cæcos stimulos condidit in pectore.Ouid.He had a secrete rage or furie.Dare stimulos laudum.Stat.To stirre or incense to gette praise.Inuidiæ stimulo mentes Patrûm fodit Saturnia. Sil. Iuna incenseth the Senatours mindes with secrete enuye against. &c.Frangere stimulos nequitiæ. Propert. To breake the wicked fantasle of one that hath purposed ill.Haud mollibus stimulis incitat iras.Virg.Mouere acres stimulos irarum. Lucan. Parce puér stimulis.Ouid.Thou childe pricke forwarde the borses not ouermuch.Subiectare stimulos lasso. Horat. To spurre forwarde one that is wearie.Cæcus aliquis stimulus subest cordi. Lucret. Suffigere nouos stimulos dolori. Sen. To moue new sorrow or griefe.Verrere stimulos sub pectore alicui. Virgil. To set or pricke one forward in a furie.Cruentis stimulis vrget auriga.Stat.
Lewis and Short: Latin dictionary
stĭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to prick with a goad, to prick or goad on, to urge on (syn. pungo). I.Lit. (post-Aug. and rare): quadrijugos flagello, Sil. 4, 439: equos calcaribus, Val. Max. 3, 2, 9; for which, poet. transf.: turbatos currus, Luc. 7, 570; Sil. 16, 367: aries stimulatus, Col. 7, 3, 5.—II.Trop., to goad, torment, vex, trouble, disquiet, disturb (class. and freq.; syn. agito): jactor, crucior, agitor, stimulor, vorsor in amoris rota miser, Plaut. Cist. 2, 1, 4: hunc sibi ex animo scrupulum, qui se dies noctesque stimulat ac pungit, ut evellatis, postulat, Cic. Rosc. Am. 2, 6: larvae stimulant virum, Plaut. Capt. 3, 4, 66: te conscientiae stimulant maleficiorum tuorum, Cic. Par. 2, 18: me nunc et congressus hujus (Caesaris) stimulat, id. Att. 9, 15, 2: me haec solitudo minus stimulat quam ista celebritas, id. ib. 12, 13, 1: consulem cura de minore filio stimulabat, Liv. 44, 44: stimulatus furenti rabie, Cat. 63, 4: curis animum stimulantibus, Claud. in Ruf. 2, 326.—B. In gen., to rouse up, set in motion; to spur on, incite, stimulate to any action (syn. cieo, excio). (a). With simple acc.: Phrygio stimulat numero cava tibia mentes, Lucr. 2, 620: aliquem, Liv. 3, 68, 10: avita gloria animum stimulabat, id. 1, 22, 2: irā stimulante animos, id. 1, 12, 1; 30, 11: cupido animum stimulabat, Curt. 4, 7, 8; 6, 5, 19: stimulata pellicis irā, Ov. M. 4, 235.—With inanim. objects: jurgia praecipue vino stimulata, Ov. A. A. 1, 591: Persicorum sucus sitim stimulat, Plin. 23, 7, 67, 132; so, venerem, id. 20, 5, 15, 32; cf. conceptus, id. 2, 8, 6, 38: fugam hostium, id. 9, 8, 9, 32: iras functas,
to revive
,
arouse
, Stat. Th. 12, 437. —(b). With ad: ad alicujus salutem defendendam stimulari atque excitari, Cic. Planc. 28, 69: ad perturbandam rempublicam, Sall. C. 18, 4: ad arma, Liv. 1, 23, 7: ad iram, Tac. H. 2, 44.—(g). With in: injuriae dolor in Tarquinium eos stimulabat, Liv. 1, 40, 4: animos eorum irā in hostes stimulando, id. 21, 11, 3; cf. in a mixed construction: ad iram saepius quam in formidinem stimulabantur, Tac. H. 2, 44 fin.—(d). With ut or ne: vetus nostra simultas antea stimulabat me, ut caverem, etc., Cic. Fam. 3, 12, 4: rubore stimulabantur, ne clientulorum loco numerarentur, Tac. Or. 37; Curt. 7, 7, 26.—(e) Poet., with inf.: festinare fugam ... iterum stimulat, Verg. A. 4, 576: stimulante metu fati praenoscere cursus, Luc. 6, 423: juvencos jactare accensis stimulavi cornibus ignes, Sil. 12, 504.—(z) Absol.: stimulante fame, Ov. Tr. 1, 6, 9: stimulante conscientiā, Curt. 5, 11, 7: metu stimulante, id. 7, 7, 26.
stĭmŭlus, i, m. [for stig-mulus, from the root stig; Gr. sti/zw; v. stilus]. I.A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., esp. in the trop. sense). A.Lit.: jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc., Plaut. Men. 5, 2, 112: parce, puer, stimulis, et fortius utere loris, Ov. M. 2, 127: aut stimulo tardos increpuisse boves, Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647: ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis, Plaut. Ps. 1, 1, 54: aliquem stimulo fodere, id. Curc. 1, 2, 40: dum te stimulis fodiam, Cic. Phil. 2, 34, 86: numquam stimulo lacessat juvencum, Col. 2, 2, 26.—As a term of abuse of slaves: stimulorum seges, Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11: stimulorum tritor, id. Pers. 5, 2, 17.—Prov.: si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, i. e.