stăbĭlīmentum, i, n. [id.], a stay, support, stabiliment (very rare; not in Cic.). I.Lit.: haec sunt ventris stabilimenta, pane et assa bubula, Poclum grande, Plaut. Curc. 2, 3, 88: favorum, Plin. 11, 7, 6, 16. — II.Trop.: Sicilia et Sardinia stabilimenta bellorum, Val. Max. 7, 6, 1 fin.