Spurcítia, spurcítiæ, vel Spurcíi, f. g. Lucret. Vncleanesse: silthinesse: dishonestie: villainie.Quæ è catino iactatur spurcitia, in omni metallo scoria vocatur. Plin. Cinis eluit spurcitiam. Col. Filth.
Lewis and Short: Latin dictionary
spurcĭtĭa, ae (nom. collat. form spur-cĭtĭes, Lucr. 6, 977; abl. spurcitie, App. M. 8, p. 214, 33), f. [spurcus], filth, dirt, smut, dung (rare; not in Cic.). I.Lit., Col. 1, 5, 8; 12, 17, 2; Plin. 33, 4, 21, 69; plur., Varr. R. R. 3, 16, 17: spurcitias suum laudant, Plin. 17, 9, 6, 52.—II.Trop.: alicujus, Afran. ap. Non. 393, 33: patris, id. ib. 394, 4.