Spectâtor, pen. prod. spectatôris, m. g. Cic.A beholder or considerer.Homo rerum cœlestium spectator.Cic.Ineptiarum alicuius constituere testem & spectatorem. Ci. Spectator.Terent.A trier: a proouer: a considerer.Quam elegans formarum spectator fim.Terent.How fine a fellow I am in choosing and iudging womens fauour.Equorum spectator.Ouid.Laudum alicuius spectator.Cic.Officiorum cuiuspiam diligens spectator, Cic.Operum multorum spectator.Ouid.That hath viewed many workes.
Lewis and Short: Latin dictionary
spectātor, ōris, m. [id.], a looker-on, beholder, observer, spectator (class.). I. In gen.: sunt homines quasi spectatores superarum rerum atque caelestium, Cic. N. D. 2, 56, 140: unicus caeli siderumque (Ar chimedes), Liv. 24, 34, 2: testis et spectator, Cic. de Or. 1, 24, 112: spectator laudum tuarum, id. Fam. 2, 7, 2: Leuctricae calamitatis, id. Off. 2, 7, 26: certaminis, Liv. 1, 28; Quint. 10, 5, 19; Mart. 10, 51, 9.—II. In partic. A.A spectator in a theatre, at games, etc.: nunc, spectatores, clare plaudite, Plaut. Am. 5, 3, 3; so id. ib. prol. 66; id. Cas. grex 1; id. Cist. 4, 2, 9; id. Ps. 2, 4, 30; id. Stich. 5, 3, 1; Cic. Har. Resp. 11, 22. —B.An examiner, judge, critic: spectator probator, ut pecuniae spectatores dicuntur, Don. Ter. Eun. 3, 5, 18 (cf. specto, I. B. 3., and spectatio, I. B.): elegans formarum spectator,