Speciôsus, pe pro. Adiectiuum. Plin Beautífull: faire: goodly to see too: well fauoured: honest.Si plenior aliquis, & speciosior, & coloratior sactus est. Cel. If one vecome more fui in body, and better fauoured, &c.Honore tituli speciosus.Ouid.Speciosa dictu.Liu.Things faire to be spoken, faire in shew of words.Minus speciosa criminatio.Liu.An accusation that hath not so faire a colour.Habere iustas & speciosas causas.Cicer.Faire causes to appearaunce.Eloquentia locuples & speciosa. Quint. Frons speciosa altis cornibus.Ouid.Iuuentus speciosa. Valer. Flac. Mulier speciosa.Ouid.A beautifull woman.Miracula speciosa. Horas. Nomina speciosa imponere culpæ. Oui. To giue honest and saire names to an offence and fault.Speciosa persona. Vlp. An honourable personage.Vlmus speciosa nitentibus vuis.Ouid.Vocabula speciosa. Horat.
Lewis and Short: Latin dictionary
spĕcĭōsus, a, um, adj. [species] (acc. to species, II. B. 3.), good-looking, showy, handsome, beautiful, splendid, brilliant (not freq. till after the Aug. period; syn.: venustus, pulcher, formosus, spectabilis). A.Lit. (not so in Cic.): hunc speciosum pelle decorā, Hor. Ep. 1, 16, 45: femina, Quint. 5, 10, 47: puer, Petr. 41, 6: corpora, Quint. 11, 3, 26: nec id speciosum fieri putabo, id. 5, 12, 19: in certaminibus speciosa atque robusta, id. 11, 3, 26: ministerium, Vell. 2, 111, 3: familia, id. 2, 59, 2.—Comp.: familiam nemo speciosiorem producit, Sen. Ep. 87, 6: si plenior aliquis et speciosior et coloratior factus est, Cels. 2, 2.—Sup.: homo (Alcibiades), Quint. 8, 4, 23: corpus, id. 2, 15, 9: filia, Petr. 140, 2.—B.Trop.: reversionis has speciosas causas habes,
well-sounding
,
plausible
,
specious
, Cic. Att. 16, 7, 6; cf.: specioso titulo uti vos, Romani, Graecarum civitatium liberandarum video, Liv. 35, 16: dictu speciosa, id. 1, 23: gerentis bellum Romanos speciosum Graeciae liberandae tulisse titulum, id. 42, 52, 15; 36, 17, 13; cf. Quint. 8, 6, 8: magis necessarium quam speciosum, ministerium, Liv. 4, 8, 6: dicere aliquod speciosum, Quint. 1, 5, 3: speciosum dicendi genus, id. 10, 1, 127: vocabula rerum, Hor. Ep. 2, 2, 116: miracula, id. A. P. 144: speciosa locis morataque recte Fabula, id. ib. 319: speciosa nomina culpae Imponis, Ov. M. 7, 69: specioso eripe damno,
from this splendid misery
, id. ib. 11, 133.—Comp.: cum speciosius quid dicendum est, Quint. 11, 3, 84: speciosior rhetorice quam dialectice, id. 2, 20, 7: speciosiore stili genere, id. 7, 1, 54: gestarum rerum ordinem sequi speciosius fuit, id. 3, 7, 15.—Sup.: longe speciosissimum genus orationis, Quint. 8, 6, 49. —Adv.: spĕcĭōsē, showily, handsomely, splendidly.1.Lit.: vehi, i. e. in a painted or ornamented vessel, Plin. 35, 7, 31, 49. —Comp.: speciosius instratus equus quam uxor vestita, Liv. 34, 7: tractet arma, Hor. Ep. 1, 18, 52: quo speciosius ingrediantur sublimes, Col. 2, 2, 22.—Sup.: contorta hasta (with optime emissa), Quint. 9, 4, 8.— 2.Trop.: dictum, Quint. 9, 4, 14: translatum, id. 2, 5, 9.—Sup.: usus est, Quint. 8, 6, 18.