Saucio, as âre. Cic.To wounde: to hurt.Ferro sauciare. Colum. To cut with an yron toole.
Saucius, Adiectioum quod nascitur particip. Sauciatus quo modo Lassus, lassatus. Vi. Cut: wounden: wery with labor.Leuiter saucius.Cic.Vulnere graui saucius.Virg.Saucius sæuo amore.Cic.Auimus saucius.Cic.A wounded minde.Animo saucius. Cicero. Wounded or greatly gricuid in his heart.Mens saucia amore. Lucr. Terra saucia vomenbus.Ouid.Trabs securi saucia.Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
saucĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to wound, hurt.I.Lit. (class. but rare; not in Cæs.; syn.: vulnero, laedo): Rubrius in turbā sauciatur, Cic. Verr. 2, 1, 26, 67; id. Vatin. 5, 13: ut ictu tragulae sauciaretur, Sall. Fragm. ap. Non. 398, 8 (Hist. 2, 19 Dietsch): aliquem virgis, Plaut. Rud. 3, 4, 53: ungue genas, Ov. A. A. 3, 708: radices, Cato ap. Plin. 17, 22, 35, 198: sive quis sauciatus in opere noxam ceperit, Col. 11, 1, 18.— 2. In partic., pregn., to kill: meus discipulus valde amat illum, quem Brutus noster sauciavit,
has stabbed
,
mortally wounded
, Cic. Att. 14, 22, 1.—B.Transf. (acc. to saucius, II. B. 2.), of the cultivation of the soil, to dig into, tear up the ground: sauciet ut duram vomer aduncus humum, Ov. R. Am. 172: terrae summam partem levi vomere, Col. 2, 2, 23; cf. the words vulnero, vulnus, cicatrix, etc.—2.To prune, trim: saucianda ferro est atque exulceranda vitis in eā parte, Col. 4, 24, 17: obliquam vitem plerumque sauciat et interdum praecidit, id. 4, 4, 2.—3.Poet., with se (cf. vulg. Engl., to get shot), to get drunk: haec anus admodum friguttit nimirum sauciavit se flore Liberi, Auct. ap. Fulg. 562, 25; cf. percutio, in the same sense, Plaut. Cas. 3, 5, 20.—II.Trop. (anteand post-class.; rare), to wound, hurt, injure, impair: aculeata sunt, facta et famam sauciant, Plaut. Bacch. 1, 1, 30; cf.: cor odio, id. ib. 2, 2, 35: hoc modo sauciabatur salus hostium nesciorum, Amm. 24, 1, 14; App. M. 8, p. 205, 35.
, App. M. 4, p. 144, 3; cf. supra, 1.: incaluit quoties saucia vena mero,
excited
, Mart. 4, 66, 12; cf. supra, 1. —II.Trop., wounded, smitten by love (so most freq., as in all languages); cf. supra, I., the passage from Plautus: Medea animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.; a transl. of *)/erwti qumo\n e)kplagei=sa, Eurip. Med. prol. 8): regina gravi jamdudum saucia curā, Vulnus alit venis, Verg. A. 4, 1: mens amore, Lucr. 4, 1044: vir Pieriā pellice, Hor. C. 3, 10, 15: ipse a nostro igne, Ov. H. 5, 152: a quo tua saucia mater, id. R. Am. 5; Tib. 2, 5, 109.—B. In gen., wounded, hurt, offended, injured in any way: subesse nescio quid opinionis incommodae sauciumque ejus animum insedisse quasdam odiosas suspiciones, Cic. Att. 1, 17, 1: Juno saucia dictis, Stat. Th. 1, 248: saucius dolore multo, Prud. Cath. 9, 90: Servilius de repetundis saucius, injured, sullied in character, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 3.—(b). Post-class. with gen.: Psyche aegra corporis, animi saucia, App. M. 4, p. 157: fatigationis hesternae saucius, id. ib. 2, p. 121: clientes famae et salutis saucii, Aus. Prof. 5, 15.