Sardi, ōrum, m. [from *sardw/, Sardinia], the inhabitants of the island of Sardinia, the Sardinians, Cic. Div. in Caecil. 19, 63; id. Off. 2, 14, 50; id. Balb. 18, 41; noted for their faithlessness, id. Scaur. 19, 42 sq.; hence, prov.: Sardi venales, alius alio nequior, id. Fam. 7, 24, 2; Fest. p. 322 Müll.; Varr. Sat. Men. 78; Aur. Vict. Vir. Ill. 57, 2. —Hence, A. Sardus, a, um, adj., Sardinian: Tigellius,
of Sardinia
, Hor. S. 1, 3, 3: mel, id. A. P. 375 (Sardum mel pessimi saporis, Schol.): triticum, Plin. 18, 7, 12, 66: creta, id. 35, 17, 57, 196.—B. Sar-dōus, a, um, adj., = *sardw=|os, Sardinian: regna, Ov. F. 4, 289: mare, Plin. 3, 5, 10, 75: insula, i. e.
Sardinia
, Claud. B. Gild. 508: herba,
a poisonous plant
,
crowfoot
, Nemes. Ecl. 4, 53; Ser. Samm. 23, 431.—C. Sardŏnĭus, a, um, Sardinian: Sardonia herba, Sol. 4; Verg. E. 7, 41: terra, Sil. 12, 343.—D. Sardĭnĭa, ae, f. (cf. the Gr. *sardo/nios, Sardinian), the island of Sardinia, Mel. 2, 7, 19; Varr. R. R. 2, 11, 11; Cic. Scaur. 22, 44; id. Q. Fr. 2, 2, 1; Liv. 23, 32 sq.; Hor. C. 1, 31, 4; Mel. 2, 7, 19; Mart. 4, 60, 6.—E. Sardĭnĭānus, a, um, adj., Sardinian: tapetes, Varr. ap. Non. 542, 15. —F. Sardĭnĭensis, e, adj., Sardinian: triumphus,