Sacrílegus, pen. cor. Adiectiuum. Ter. He that straleth or taketh away things out of an holy or consecrated place: a robber of churches: wicked: passing ill.Sacrilegus & hostis sacrorum, Ci.Artes sacrilegæ meretricum.Ouid.The wicked craftes of hatlots.Sacrilegum bellum. Ci. A wicked warre wherin holy things are stollen. Sacrilegi furores. Mart. Ignes sacrilegos admouere templis. Tibul. Lingua slega, Ouid.A cursed and wicked rongue.Manus. Hor. Sacrilégium. sacrilégij, n. g. Ci. Sacrilege: theft or taking away of things out of a church or halowed place, by translation any heynons or detestable offence.Admiere sacrilegium. Quint. To conunit satrilege.Committere sacrilegium. Quint. Facere sacrilegium Quint.Reum esse sacrilegij. Quint. To be accused of sacrilege.
Lewis and Short: Latin dictionary
săcrĭlĕgus, a, um, adj. [sacer-lego], that steals sacred things, that robs a temple, sacrilegious: sacrilegas admovere manus, Liv. 29, 18: altare sacrilegum, Vulg. Jos. 22, 16; cf.: quorum templis et religionibus iste bellum sacrilegum habuit indictum, Cic. Verr. 2, 5, 72, 188.—As subst. (so usually): săcrĭlĕgus, i, m., one who robs or steals from a temple, one who commits sacrilege: sacrilego poena est, neque ei soli, qui sacrum abstulerit, sed etiam ei, qui sacro commendatum, Cic. Leg. 2, 16, 40: non sacrilegum, sed hostem sacrorum religionumque, id. Verr. 2, 1, 3, 9: an sacrilegus, qui, ut hostes urbe expelleret, arma templo affixa detraxit? Quint. 5, 10, 36; cf. id. 3, 6, 38; 3, 6, 41; 4, 2, 68 (v. sacrilegium init.): cavendum ne fortiori subjungatur aliquid infirmius, ut sacrilego fur, Quint. 9, 4, 23: punit furta sacrilegus, Sen. Ira, 2, 28, 8; Vulg. Act. 19, 37.—II.Transf., in gen., that violates or profanes sacred things, sacrilegious, impious, profane (freq. since the Aug. per.). a.Adj.: hominem perditum Miserumque, et illum sacrilegum, Ter. Eun. 3, 1, 29; Ov. M. 4, 23; cf.: o genera sacrilega!Ter. Ad. 3, 2, 6: quorum civis Romanus nemo erat sed Graeci sacrilegi, Cic. Verr. 2, 3, 28, 69: sacrilegos ignes admovere templis, Tib. 3, 5, 11: manus, id. 2, 4, 26; Hor. C. 2, 13, 2; Ov. F. 3, 700; id. Am. 1, 7, 28: dextra, id. M. 14, 539: meretricum artes, id. A. A. 1, 435: nefas (Catilinae), Mart. 9, 70, 2: hami (on account of the preceding sacris piscibus), id. 4, 30, 12.— Sup.: exi e fano, sacrilegissime, Plaut. Rud. 3, 4, 1.—b.Subst., an impious, wicked, or profane person: parricida, sacrilege, perjure, etc., Plaut. Ps. 1, 3, 129; Ter. Ad. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 3, 2; 5, 3, 13; Sall. C. 14, 3; Ov. M. 8, 792; 8, 817.—With gen.: nuptiarum, i. e.