Sacrificium, sacrifícij, n. g Liu.A sacrifice: an offering.Sacrificium facere. Ci. To sacrifice.Anniuersaria sacrificia. Ci. Penetrale sacrificium. Perpetrare sacrificium.Liu.Sacrícolæ. pe. co. Tac. Offerers: sacrificers. Budæus etiam interpietatur. Men of the Church.
Sacríficus, ci, m. g. Substantiuum. Ouid.He that doth sacrifice: a priest.
Lewis and Short: Latin dictionary
săcrĭfĭcĭum, ii, n. [id.], a sacrifice (class. and very freq. in sing. and plur.). (a).Sing.: M. Popillius cum sacrificium publicum cum laenă faceret, quod erat flamen Carmentalis, Cic. Brut. 14, 56: epulare sacrificium facere, id. de Or. 3, 19, 73; cf.: sacrificio Apollini facto, Liv. 45, 27: sacrificium lustrale parare, id. 1, 28: sacrificio rite perpetrato, id. 44, 37 fin.: sollemne et statutum sacrificium, Cic. Tusc. 1, 47, 113: decem ingenui decem virgines... ad id sacrificium adhibiti, Liv. 37, 3: sacrifici genus est, Ov. P. 3, 2, 57.—(b).Plur.: Druides sacrificia publica ac privata procurant, Caes. B. G. 6, 13: sacrificiis studere, id. ib. 6, 21: sacrificiis sollemnibus factis, Cic. Phil. 5, 9, 24; so, sollemnia, Liv. 5, 52: anniversaria, Cic. Verr. 2, 4, 57, 128: publice ejusdem generis habent sacrificia, Caes. B. G. 6, 16; Cic. Fragm. ap. Quint. 9, 2, 96: sacrificia laeta, Liv. 36, 1: aliquem sacrificiis interdicere, Caes. B. G. 6, 13: sacrificia facere Libero Liberaeque, Col. 12, 18, 4: rex sacrificiorum, v. rex, A. 1.
săcrĭfĭcus, a, um, adj. [id.], of or belonging to a sacrificing, sacrificial (poet.; not ante-Aug.): securis, Ov. M. 12, 249: dies, id. ib. 13, 590: ritus, id. ib. 15, 483: arae, Val. Fl. 8, 243: vestis, Sil. 3, 27: os,
of those sacrificing
,
praying
, Ov. F. 1, 130: Ancus, mindful of sacrifices or of religion in gen., id. ib. 6, 803; cf.: Numa, Luc. 9, 478: jugum,
where human sacrifices were offered
, Val. Fl. 4, 110: preces, Sen. Med. 38: rex, v. rex, I.