Aequitas, pen. cor. Denominatiuum. Cic.Equitie: iustice:euennesse: likenesse of fashion.Aequitas animi.Cic.A quiet effection of minde griened or troubled with nothing.Aequitatem pro eodem, absolutè dixit Cicero.Bonitas & æquitas causæ.Cic. Vti æquitate. Cic.Explicare æquitatem.Cic.Aequitate alicuius niti, Vide NITOR.Habere æquitatem.Cic. Reijcere æquitatem. Cic. Aequitas, pro Aequalitate.Senec.
Lewis and Short: Latin dictionary
aequĭtas, ātis, f. [aequus], the quality of being aequus (syn.: aequalitas, jus, justitia, fas). I.The uniform relation of one thing to others, equality, conformity, symmetry; portionum aequitate turbatā, Sen. Q. N. 3, 10: commoditas et aequitas (proportion, symmetry) membrorum, Suet. Aug. 79.—II.Trop.A.Just or equitable conduct toward others, justice, equity, fairness, e)piei/keia (governed by benevolence, while justitia yields to another only what is strictly due): pro aequitate contra jus dicere, Cic. de Or. 1, 56, 240: belli aequitas sanctissime fetiali jure perscripta est, id. Off. 1, 11, 36: a verbis recedere et aequitate uti, id. Caecin. 13; Nep. Arist. 2, 2 Br.; cf. id. Milt. 2, Suet. Claud. 15. But it is sometimes used for justitia: summa bonitas et aequitas causae, Cic. Att. 16, 16: quam habet aequitatem, ut agrum qui nullum habuit, habeat?id. Off. 2, 22 fin.—Eccl., righteousness, (a). of men, Vulg. Deut. 9, 5; ib. Mal. 2, 6.—(b). Of God, Vulg. Psa. 9, 9; ib. Act. 17, 31.—B.A quiet, tranquil state of mind, evenness of temper, moderation, calmness, tranquillity, repose, equanimity; often with animus: quis hanc animi maximi aequitatem in ipsā morte laudaret, si? etc., Cic. Tusc. 1, 40, 97: novi moderationem animi tui et aequitatem, id. de Sen. 1; so id. Agr. 1, 5: ut animi aequitate plebem contineant, Caes. B. G 6, 22; so Nep. Thras. 4: ubi pax evenerat aequitate, Sall. C. 9, 3.