Aestimâtor, pen. prod. Cic.He that valueth or setteth the prise: a preisour: he that pondereth or weigheth a matter.Immodicus æstimator sui. Curt. Due that setteth very much by him selfe.Parcus æstimator alicuius rei.Plin. iunior. He that smally esseemeth a thing.
Lewis and Short: Latin dictionary
aestĭmātor, ōris, m. [aestimo]. I.One that estimates a thing according to its extrinsic value, a valuer, appraiser: frumenti, Cic. Pis. 35 fin.: callidi rerum aestimatores prata et areas quasdam magno aestimant, id. Par. 6, 3.—II.Trop., an estimator or valuer of a thing according to its intrinsic worth (while existimator is a judge): nemo erit tam injustus rerum aestimator, qui dubitet, etc., Cic. Marcell. 5: justus rerum aestimator, id. Or. 41: immodicus aestimator sui, Curt. 8, 1 al.