Victima, victimæ, f. g. pe. cor. Ouid.The beast killed in sacrifice for victorie.Deuota victima. Hor. Opima. Sen. Maxima victima taurus. Vir. Sacra victima. Iuuen. Niuea victima cader ante aras. Sen. Pingues victimas cædere. Sen. Litare victimas. Tranquil. Mactata victima. Sen. Mactare victimam gratiorem.Cic.Præbere se victimam alicui. Ci. To offer him selfe to death for one.
Lewis and Short: Latin dictionary
victĭma, ae, f. [perh. root vig- of vigeo; with superl. ending; cf. Corss. Ausspr. 1, 509 sq.], a beast for sacrifice adorned with the fillet (vitta), a sacrifice, victim (cf. hostia). I.Lit., Plaut. Ps. 1, 3, 93; Hor. C. 3, 23, 12; Verg. G. 2, 147; Cic. Att. 1, 13, 1; Caes. B. G. 6, 16; Liv. 45, 7, 1; Ov. M. 7, 162; id. F. 1, 335; Juv. 12, 113; Luc. 1, 611; Sen. Herc. Fur. 923 al.—II.Trop., a victim: quam potestis P. Lentulo mactare victimam gratiorem quam si L. Flacci sanguine illius nefarium in nos omnes odium saturaveritis?Cic. Fl. 38, 95: se victimam rei publicae praebere, id. Fin. 2, 19, 61: victima deceptus decipientis ero, Ov. Am. 3, 3, 22: me nuptiali victimam feriat die, Sen. Herc. Oet. 348.
victĭmo, āre, v. a. [id.], to offer in sacrifice, to sacrifice (post-class.): hircum Marti, App. M. 7, p. 192, 30: hostiam, id. ib. 7, p. 197, 31: filium, Vulg. Ecclus. 34, 24.