Vexo, vexas, vexâre. Cic.To vexe or trouble: to tosse or turmoile hither and thither: to afflict: to doe all mischiefe that can bee: to torment grieuously: to cumber.Diripere & vexare. Ci. Vexare ac spoliare. Cic.Populari & vexare. Ci. Vastare & vexare. Ci. Violare & vexare diuina & humana. Ci. Agros vexare, Cæs.To destroy a countrey.Contumelijs & probis vexare aliquem.Cic.To raile sore at one with spiteful and reprochful words.Annonam vexare, Vide Annona in ANNVS.Calor vexat fessa corpora. Tibul. The heate afflicteth the wearie bodies.Fortunas alterius vexare. Ci. To disturb men in their goods and possessious.Insomnia me vexant.Ouid.Dreames tronble me.Mœnia vexantur malis. Catul. Ventus vexat montes flabris. Lucre. Pestilentia vexari. Col. To be sore afflicted with a plague.Pœna suorum scelerum vexari. Cice. To be afflicted and tormented worthie punishment for his naughtie actes.Pudorem vexare. Lucret. Querelis ingratis vitam vexare. Lucret. Solicitudo vexat impios.Cic.Verbis vexare aliquem. Luc. To rattle vp one with shrewde wordes.Vitia vexare nos dicuntur.Salust.Vrbem trepidam vexat legionibus. Claud. Vxorem alterius vexare. Ci. To trouble and disquiet.
Lewis and Short: Latin dictionary
vexo (inf. vexarier, Verg. Cir. 480), āvi, ātum, 1, v. freq. a. [veho], orig., to shake, jolt, toss in carrying; hence, in gen., to move violently, to shake, agitate.I.Lit. (rare; syn. quatio): vexasse grave verbum est, factumque ab eo videtur, quod est vehere; in quo inest jam vis quaedam alieni arbitrii. Non enim sui potens est, qui vehitur. Vexare autem, quod ex eo inclinatum est, vi atque motu procul dubio vastiore est. Nam qui fertur et raptatur atque huc atque illuc distrahitur, is vexari proprie dicitur, etc., Gell. 2, 6, 5: (rector) per confragosa vexabitur, Cic. Rep. 2, 41, 68: navigia in summum veniant vexata periclum, Lucr. 6, 430: Dulichias vexasse rates, Verg. E. 6, 76: classis vexata est tempestate, Vell. 2, 79, 4: (venti vis) montes supremos Silvifragis vexat flabris, Lucr. 1, 275: venti caeli nubila vexant, Ov. M. 11, 435: in turbā vexatus,
tossed back and forth
, Suet. Aug. 53 fin.: ruina cum clade vexatarum regionum (of an earthquake), Just. 17, 1, 3. —II.Transf., in gen., to injure, damage, molest, annoy, distress, plague, trouble, maltreat, abuse, vex, harass, disquiet, disturb, torment, etc. (syn.: ango, crucio, vasto, the predom. signif. of the word). A. Physically: cum Hannibal terram Italiam laceraret atque vexaret, Cato ap. Gell. 2, 6, 7: agros vectigales vexatos et exinanitos a Verre, Cic. Verr. 2, 3, 52, 122: Siciliam, id. ib. 1, 4, 12; 2, 3, 54, 125: omnem Galliam, Caes. B. G. 2, 4: agros, id. ib. 4, 15fin.: urbes, Cic. Cat. 1, 11, 29: rem publicam, id. ib. 1, 10, 27: Amanienses hostes sempiternos, id. Fam. 2, 10, 3: hostes, Caes. B. G. 6, 43; Hirt. B. G. 8, 31 al.: vexati omnes difficultate viae, Liv. 40, 22, 6; 42, 55, 3: vexato exercitu descendit, id. 36, 30, 6: quos et ipsos ... locorum asperitas hostiliter vexavit, id. 43, 5, 10; Nep. Eum. 5, 2: quem (stomachum) umor vexat, Plin. 20, 8, 32, 76: fauces (tussis), Mart. 11, 86, 1: vites frigore, Plin. 17, 24, 37, 217: dentes percussu, id. 28, 11, 49, 180: vestem solo,
to rumple
,
disorder
, Petr. 128: rosas,
to crush
, Mart. 11, 89, 2: comas,
to twist
,
frizzle
, Ov. Am. 1, 14, 24.—In mal. part.: maritum, Mart. 8, 46, 7; 11, 81, 1; Petr. 139; Aus. Epigr. 108.—b. In the part. perf. subst.: vexāta, ōrum, n., injured parts of the body, hurts, injuries, Cels. 7 praef.fin.; ib. 1; Plin. 8, 27, 41, 97; Scrib. Comp. 101.—B. Mentally: aliquem probris maledictisque, Cic. Fl. 20, 48: (Quinctius) multis vexatus contumeliis, id. Quint. 31, 98: aliquem honestissimis contentionibus, id. Phil. 3, 9, 23: aliquem iis verbis, ut, etc., id. Sest. 28, 60: vexatur Theophrastus et libris et scholis omnium philosophorum,
is attacked
, id. Tusc. 5, 9, 25: sollicitudo vexat impios,
disquiets
,
torments
, id. Leg. 1, 14, 40; cf.: ita conscientia mentem excitam vexabat, Sall. C. 15, 4: me honoris cupido vexabat, id. ib. 3, 5: mentem mariti philtris, Juv. 6, 611.