Superbio, superbis, superbíui, superbîtum, superbîre. Plin. To be proud: to be high minded: to haue a loftie and hautie stomacke: to go stately and arrogantly.Patrijs actis superbire.Ouid.Forma superbire.Ouid. Nomine aui superbit ille. Ouid.
Superbus, Adiect. Virg.Proud: bigh minded: sometime magnifike or noble. Also high: sumptuons: with a maiestie: garnished: adourned: rich. Also micked.Superbus cæde ferarum.Ouid.Pecunia superbus. Horat. Superbus.Virg.Noble: ercellent.Populum late regem, belloque superbum.Virg.Superbus viribus.Plaut. Superbus.Virg.High: magnifike.Arua petens Tyburque superbum.Virg. Postes auro spolijsq superbi.Virg.Gorgeously adourned. Superbus.Virg.Rich: costly.Ager superbus. Mart. A rich fielde.Aures habere superbas.Liu.To haue proud and disdainful eares.Superbum bellum.Vniust and wicked warre.Coniugium superbum.Virg.Corpus superbum. Horat. Curru superbo victor stetit. Sen. Dominis parêre superbis.Virg.Fastidia superba.Virg. Forma superba. Ouid.Fortuna superba. Horat. Gentes frænare superbas.Virg.Gressus glomerare superbos. Virg To goe proudly.Honor superbus.Stat. Insigne superbum belli. Vir. Indicium superbissimum.Cic.Ius superbum.Cic.Vniust and vnequall lawe.Iuuenis superbus.Virg. Merum superbum. Horat. Ercellent wine.Oculi superbi.Ouid.Palla superba.Ouid. Reges superbi. Lucret. Pyra superba. Col. Sceptra superba. Lucret. Regna superba. Tibull. Sedes superbæ. Virg.Tecta superba.Virg.A noble and gorgeons house with great maiestie.Triumphus superbus. Horat. Verba superba.Ouid. Victor superbus. Virgil. Superbus pro mortuo, propter pompam funebrem. Tere. Ego faciam te superbum hodie, nisi hinc abis. Præbere se superbum in fortuna.Cic.Laudato pauone superbior.Ouid.Superbum est Iudices, & non ferendum, dicere, &c.Cic.It is proudly done, &c.
Lewis and Short: Latin dictionary
sŭperbĭo, īre, 4, v. n. [superbus], to be haughty or proud, to take pride in a thing (mostly poet. and in post-Aug. prose). I.Lit.: si habes quod liqueat, neque respondes, superbis, Cic. Ac. 2, 29, 94 Orell. (dub.; B. and K. and Halm, superbe): ut nostris tumefacta superbiat Umbria libris, Prop. 4 (5), 1, 63: avi nomine, Ov. M. 11, 218: patriis actis, id. H. 8, 43: formā multa superbit avis, id. Med. Fac. 34: formā, id. A. A. 3, 103: nimis triumviratu suo, Plin. 9, 35, 59, 122: honore, Phaedr. 5, 7, 38: superbire miles, quod, etc., Tac. A. 1, 19 fin.— Poet. with inf.: spoliare superbit Oenides,
disdains
, Stat. Th. 8, 588.—Absol., Vulg. Deut. 17, 12 al.—II.Transf., of things and in a good sense, to be superb, splendid, magnificent: et quae sub Tyriā concha superbit aquā, Prop. 4 (5), 5, 22: torus radiis auri, Claud. Laud. Stil. 1, 79: silva Phlegraeis exuviis, id. Rapt. Pros. 3, 337: hac (gemma) apud Menandrum et Philemonem fabulae superbiunt, Plin. 37, 7, 33, 106.
sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. u(pe/rbios]. I. In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7: reges, Lucr. 5, 1222: domini, id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236: juvenis, id. ib. 3, 326; 10, 514: victor, id. G. 3, 226: non decet superbum esse hominem servom, Plaut. As. 2, 4, 64: freti virtute et viribus superbi, id. Am. 1, 1, 58: superbum se praebuit in fortunā, Cic. Att. 8, 4, 1: vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem, id. Fam. 4, 9, 4: atque meo nunc Superbus incedis malo, Hor. Epod. 15, 18: licet superbus ambules pecuniā, id. ib. 4, 5: opibus superbi, Verg. A. 5, 268: utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit, Cic. Fam. 7, 13, 1: laudato pavone superbior, Ov. M. 13, 802: homines superbissimi, Sall. J. 31, 12; Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem, Liv. 44, 22, 11: non respondere vereor, ne superbum sit, id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—b.Transf., of things concr. or abstr.: aures, Liv. 34, 5, 13: oculi, Ov. M. 6, 169: arces, Hor. Epod. 7, 5: postisque superbos Unguit amaracino, Lucr. 4, 1179: sceptra, id. 5, 1137: voces, id. 5, 1173: dens,
delicate
,
fastidious
,
squeamish
, Hor. S. 2, 6, 87: corpus, id. ib. 2, 2, 109: inguen, id. Epod. 8, 19: manus, Sen. Med. 205: vultus, id. Herc. Fur. 721: non est inhumana virtus neque immanis neque superba, Cic. Lael. 14, 50: victoria, quae naturā insolens et superba est, id. Marcell. 3, 9: pax, Liv. 9, 12, 1: jura, id. 31, 29, 9; cf.: superbissima lex, id. 4, 4, 10: mutatio vestis, id. 9, 18, 4: vita, Prop. 3, 11 (4, 10), 48: aures quarum est judicium superbissimum, i. e.
very severe
,
utterly impartial
, Cic. Or. 44, 150: scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,
uncivil
,
arrogant
, id. Vatin. 3, 8: cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti, id. Pis. 27, 64: ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret, Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.: reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum, Cic. Rep. 2, 22, 39: superba loqui, Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, 45; Ov. M. 13, 17.—B. Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—II. In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb (poet. and in post-Aug. prose): quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu, Sen. Ep. 76, 21: populum late regem belloque superbum, Verg. A. 1, 21: animae virtute et factis, Sil. 10, 573: triumphus, Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31: merum, id. ib. 2, 14, 27; cf.: limina civium potentiorum, id. Epod. 2, 7: postes, id. C. 4, 15, 7: Tibur, Verg. A. 7, 630: Phoebe superbe lyrā, Tib. 4, 2, 22: sedes Dolopum, Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85: domus, Sen. Herc. Oet. 509: dapes, Mart. 3, 45, 3.—B. In partic. 1. Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, 54; cf. superbia, II. B.—2. Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, 17.— 3. Herba = chamaemeli, App. Herb. 23.—Hence, adv. (acc. to I.), haughtily, proudly, superciliously.(a). Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224: imperare, Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14; 10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc., id. 44, 14, 8.—(b). Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—b.Comp.: superbius, Cic. Imp. Pomp. 5, 11: preces alicujus superbius accipere, Tac. A. 2, 37.—c.Sup.: superbissime, Cic. Pis. 27, 64.