Sator, satôris, m. g. Varro. A sower of corne: a setter or planter: A father, a begetter.Sator cælestium, Cic.The maker or creato &c.Sator mundi, Martial.The maker of the world: Ianus.Omnium rerum sator & seminator, Cic.Hominum sator atque deorum, Virg.Sator litis per translationem, Liu.A sower of contentiõ and variaunce.
Lewis and Short: Latin dictionary
sător, ōris, m. [id.]. I.Lit., a sower, planter, Varr. R. R. 1, 45, 3; Lucr. 2, 1168; Cic. N. D. 2, 34; Col. 3, 15, 3; Plin. 15, 1, 1, 3; Vulg. Jer. 50, 16.—B.Poet., transf., a begetter, father, creator: caelestum sator, i. e. Jupiter, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 21; also termed hominum sator atque deorum, Verg. A. 1, 254; 11, 725: hominum (with deorum genitor), Phaedr. 3, 17, 10: rerum, Sil. 4, 432: aevi, id. 9, 306: verus Alcidae sator, Sen. Herc. Fur. 357: annorum nitidique mundi, i. e.
Janus
, Mart. 10, 28, 1: qui et sator omnium deorum fuit, Lact. 1, 23, 5.—II.Trop., a sower, promoter, author (very rare; not in Cic.): sator sartorque scelerum, Plaut. Capt. 3, 5, 3: litis, Liv. 21, 6, 2: turbarum. Sil. 8, 260.