rĕ-vincĭo, vinxi, vinctum, 4, v. a.I.To bind back or backwards; to bind around, bind fast, fasten (class.; not in Cic.). A.Lit.: nisi esset (terra) caelo revincta, Lucr. 5, 553: ancorae pro funibus ferreis catenis revinctae, Caes. B. G. 3, 13: tignis in contrariam partem revinctis, id. ib. 4, 17; cf.: trabes introrsus, id. ib. 7, 23: stipites demissi et ab infimo revincti, id. ib. 7, 73: navigium (with religare), Plin. Pan. 82, 2: aliquem ad saxa,
to bind fast
, Ov. M. 11, 212; cf.: zonam de poste, id. ib. 10, 379: errantem Mycono e celsā Gyaroque revinxit, Verg. A. 3, 76: caput tortā angue, bound around, Varr. Atacin. ap. Charis. p. 70 P.; cf.: latus ense,
to gird
, Prop. 3, 14 (4, 13), 11: templum Velleribus niveis et festā fronde revinctum, Verg. A. 4, 459.— In a Greek construction: ecce manūs juvenem interea post terga revinctum trahebant,
with his hands tied behind him
, Verg. A. 2, 57: qui recitat lanā fauces et colla revinctus,
wrapped up
, Mart. 6, 41, 1.— Poet.: latices in glaciem revincti,
bound
,
stiffened
, Claud. in Rufin. 1, 167.—B.Trop., to bind, fasten, etc.: mentem amore, Cat. 61, 33: urbes legibus, Claud. B. Gild. 47: te sibi generum fraternā prole, id. Nupt. Honor. et Mar. 36: miserā in peste revinctos confodiunt, Val. Fl. 6, 418; 4, 708.— II.To unbind, loose: quempiam (opp. alligare, and = resolvere), Col. 1, 8, 16.