Regno, as, âre. Ci. To raigne: to be in authoritie: to be a king: to beare rule.Meditatus est reguare.Cic.Impotenter reguare, Vide IMPOTENS.Latius regnare. Hora. To haue alarger dominion.Cœlo regnare. Hor. In otio regnare. Sen. Mundo vacuo regnare. Sen. Regnare alicui oppido. Cum datiuo. Cic.To bee gouernoc ouer a towne.Per vrbes Graias regnare.Virg.In quibus regnas.Cic.Wherem thou arte ruler, and bearest all the sway.Ardor edendi regnat per fauces & viscera.Ouid.Hee hathe a passing great hunger or desire to eate.Ebrietas regnat.Ouid.In hoc vno regnatoratio.Cicer.In this one thing eloquent speach beareth a great stroke. Regnare.Cic.To be in greate authoritie. Olim cum regnare existimabamur. Cic. Regnâtor, pen prod. Impersonale. Virg.They reigne or beare rule.Regnatum est. Li. Quia post Tatij mortem ab sua parte non erat regnatum. After Tatius his death there was none of his familie that raigned. Regnor, âris, Passiuum.To be ruled or gouerned. vt Gentes regnantur.Tacit.Regnata fœminis gens. Plin. A people that hath bene gouer, ned by women.Terra regnata Philippo.Ouid.A land that Philip gouerned or raigned in.Accipere albam regnandam.Virg.
Lewis and Short: Latin dictionary
regno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [regnum]. I.Neutr., to have royal power, to be king, to rule, reign: ubi Pterela rex regnavit, Plaut. Am. 1, 1, 257: Romulus cum septem et triginta regnavisset annos, Cic. Rep. 2, 10, 17; cf. id. ib. 2, 14, 27; 2, 18, 33; 2, 20, 36: Servius injussu populi regnavisse traditur, id. ib. 2, 21, 37: (Mithridates) annum jam tertium et vicesimum regnat, et ita regnat, ut, etc., id. Imp. Pomp. 3, 7: tertium jam nunc annum regnans, Caes. B. G. 5, 25: regnante Romulo, Cic. Rep. 1, 16, 25: (Camers) tacitis regnavit Amyclis, Verg. A. 10, 564: quālibet exules In parte regnanto beati, Hor. C. 3, 3, 39: Latio regnans, Verg. A. 1, 265: regnandi dira cupido, id. G. 1, 37: Albae regnare, Liv. 1, 3: Romae, id. 1, 17 fin.; 1, 40: Tusco profundo, Ov. M. 14, 223: Graias per urbes, Verg. A. 3, 295: in Colchis, Plin. 33, 3, 15, 52: advenae in nos regnaverunt, Tac. A. 11, 24.—Once poet., like basileu/w, with gen.: quā Daunus agrestium Regnavit populorum, Hor. C. 3, 30, 12.—Impers. pass.: hic jam ter centum totos regnabitur annos Gente sub Hectoreā, Verg. A. 1, 272: quia post Tatii mortem ab suā parte non erat regnandum ... in variis voluntatibus regnari tamen omnes volebant, Liv. 1, 17 Drak. N. cr.: regnatum Romae ab conditā urbe ad liberatam annos ducentos quadraginta quattuor, id. 1, 60 fin.: hinc Cytherea tuis longo regnabitur aevo, Sil. 3, 592.—B. In gen., to be lord, to rule, reign, govern, be supreme (syn. dominor); in a good sense: quoniam equitum centurias tenes, in quibus regnas, Cic. Fam. 11, 16 fin.; cf.: regnare in judiciis, Quint. 10, 1, 112: vivo et regno, Hor. Ep. 1, 10, 8. — Esp., of the gods: caelo tonantem credimus Jovem Regnare, Hor. C. 3, 5, 2: Saturno regnante, Ov. F. 1, 193: secundo Caesare regnes, Hor. C. 1, 12, 52.— In a bad sense (very freq.),
to lord it
,
tyrannize
,
domineer
, Cic. Sull. 7, 21: regnavit is paucos menses, id. Lael. 12, 41: quin se ille interfecto Milone regnaturum putaret, id. Mil. 16, 43: Timarchidem fugitivum omnibus oppidis per triennium scitote regnasse, id. Verr. 2, 2, 54, 136: nec jam libertate contentos esse, nisi etiam regnent ac dominentur, Liv. 24, 29, 7 Drak.; cf. so with dominari, Cic. Rep. 3, 12, 21; Flor. 3, 12, 9.— b. Of things, to reign, rule, hold sway (mostly poet.): umor regnavit in arvis, Lucr. 5, 395: (ignis) per ramos victor regnat, Verg. G. 2, 307: in totum regnaret Sirius annum, Stat. Th. 1, 635: cum regnat rosa (i. e. at a banquet, where the guests were crowned with roses), Mart. 10, 19, 20: quid faciant leges, ubi sola pecunia regnat? Petr. poët. 14; Claud. Rapt. Pros. 2, 74.— 2.Trop., to rule, have the mastery, prevail, predominate: *paqhtiko/n, in quo uno regnat oratio, Cic. Or. 37, 128; cf.: (eloquentia) hic regnat, hic imperat, hic sola vincit, Quint. 7, 4, 24; 11, 3, 181: ardor edendi per avidas fauces regnat, Ov. M. 8, 829; cf.: ebrietas geminata libidine regnat, id. ib. 12, 221: regnat nequitiā, Sen. Ben. 1, 10: morbus regnans, Grat. Cyn. 462. — II.Act., to rule, sway, govern (only in pass., and poet. and in postAug. prose); part. perf. with dat. of agent: terra acri quondam regnata Lycurgo, Verg. A. 3, 14: Latio regnata per arva Saturno quondam, id. ib. 6, 794; Ov. M. 8, 623; 13, 720; id. H. 10, 69; Hor. C. 2, 6, 11; 3, 29, 27; Sil. 14, 7: si unquam regnandam acceperit Albam, Verg. A. 6, 770: trans Lugios Gotones regnantur, paulo jam adductius quam ceterae Germanorum gentes, Tac. G. 44: exceptis iis gentibus quae regnantur, id. ib 25; cf. id. A. 13, 54: quae (gentes) regnan tur, id. H. 1, 16 fin.; Mel. 2, 2, 24: gens reg. nata feminis, Plin. 6, 20, 23, 76.