Réditus, tus, pe co. m. g. Substant. Cic.A returne, a comming againe. Also reuenewes or profites comming of a thing.Itus & reditus, opponuntur.Cic.Profectio & reditus, contraria.Cic.Ad meum reditum, Vide AD præpositionem. Dulces reditus abscindere. Horat. To lette that one cannot returne thither whither he woulde gladly.Aperire reditum, Vide APERIO.Arcere reditu. Vide ARCEO. Cessare ex reditu. Plin. Conficere reditum, Vide CONFICIO.Excusare reditus.Ouid.Ferre reditum. Catull. To returne.Ferre reditum in nemora. Catull. To returne into.Morari reditus. Horat. Parare reditum sibi. Horat. To make way that hee may returne.Patent reditus populo.Ouid.Perimere reditum, Vide PERIMO.Maturum reditum poilicitus. Horat. Hee promised that hee should quickly returne.Inanes reditus sibi promittere.Ouid.Referre reditum. Catul. To come againe.Ad reditum reseruare, Vide AD præpositionem.Rupêre reditum Parcæ. Horat. The Gods by death preuented his returne.Non erit reditus tibi. Hor. Reditus in gratiam.Cic.Comming into fauour againe: agreement.Si reditus ei gratiæ patuerit.Cic.If hee maye haue meanes to come in fanour againe. Reditus.Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
rĕd-ĕo, ĭi, ĭtum, īre (lengthened form of the pres. redīnunt, Enn. ap. Fest. p. 286 Müll.; cf.: obinunt, ferinunt, nequinunt, solinunt, for obeunt, feriunt, nequeunt, solent; and danit, danunt, for dat, dant; rare fut. redies, App. M. 6, 19, and Sen. Ben. 1, 2, 3; cf. Vulg. Lev. 25, 10; id. Jer. 37, 7), v. n.I.To go or come back; to turn back, re turn, turn around (freq. and class.; syn revertor). A.Lit.1. Of persons. (a).Absol.: bene re gestā salvus redeo, Plaut. Trin. 5, 2, 58; 4, 3, 82: velletne me redire, Cic. Sest. 59, 126: et non nisi revocaretis, rediturus fuerim, Liv. 5, 51.— (b). With ex and abl.: erus alter ex Alide rediit, Plaut. Capt. 5, 4, 9: e provinciā, Cic. Verr. 1, 6, 16: ex illis contionibus domum, Liv. 3, 68.— (g). With ab and abl.: a portu, Plaut. Most. 2, 1, 16: a portā, id. Merc. 4, 4, 9: a foro, id. Aul. 2, 6, 7; id. Ps. 4, 3, 11; cf.: a foro do mum, id. Aul. 2, 3, 6; id. Cas. 3, 4, 1: ab re divinā, id. Poen. 1, 2, 193: a cenā, Ter. Ad. 1, 1, 1: a Caesare, Cic. Q. Fr. 2, 6, 7: a nobis, Verg. G. 1, 249: ab Africā, Hor. C. 4, 8, 19: a flumine, Ov. M. 1, 588 et saep.— (d). With abl. alone: Thebis, Plaut. Ep. 3, 3, 35: Cariā, id. Curc. 2, 1, 10: rure, id. Merc. 3, 3, 25; 4, 3, 6; 4, 5, 5; 8; Ter. Eun. 3, 5, 63: colle, Ov. M. 1, 698: exsilio, Plaut. Merc. 5, 2, 106: opsonatu, id. Cas. 3, 5, 16; id. Men. 2, 2, 5; 14: suburbanā aede, Ov. F. 6, 785. — (e) With adv. of place: unde, Plaut. Trin. 4, 2, 91; Caes. B. G. 5, 11: inde domum, Ov. F. 5, 455: hinc, inde, unde, etc., Plaut. Men. 2, 1, 23; id. Capt. 3, 1, 30; Caes. B. G. 5, 11, 7 al. — (z) With adv. of time or manner: eum rediturum actutum, Plaut. Trin. 3, 3, 44; 4, 4, 16: pascua haud tarde redientia, Sil. 8, 520: tardius, Ov. M. 10, 674: mature, Hor. Ep. 1, 7, 97: retro, Liv. 8, 11; 23, 28; Verg. A. 9, 794.— (h) With in and acc.: in patriam, Plaut. Men. 5, 9, 90; id. Stich. 4, 1, 3; 4, 2, 7: in urbem, id. Cas. prol. 65; Liv. 4, 29 fin. Drak. N. cr.: in castra, Plaut. Ep. 3, 2, 45: in senatum rursus, id. Mil. 2, 6, 109; cf. joined with retro, Liv. 23, 28; 24, 20; 44, 27; Ov. M. 15, 249; Verg. A. 9, 794 al.: veram in viam, Plaut. Cas. 2, 6, 17; cf.: in rectam semitam, id. ib. 2, 8, 33; and, in the same sense, simply in viam, Ter. And. 1, 2, 19; Cic. Phil. 12, 2, 7: in proelium,
to renew
, Liv. 22, 15, 9: serus in caelum redeas, Hor. C. 1, 2, 45: in gyrum, Ov. M. 7, 784 et saep. — (q) With ad and acc.: ad navem, Plaut. Am. 2, 2, 32: ad parentes denuo, id. Capt. 2, 3, 51; so, ad aliquem, id. Aul. 2, 2, 32; id. Cist. 4, 2, 56; id. Mil. 4, 2, 29; 34; id. Pers. 4, 4, 107: ad quos, Caes. B. G. 7, 20: ad castra, Auct. B. Hisp. 25; cf.: se rediturum ad penates et in patriam, Curt. 5, 5, 20.— (i) With acc. alone: Syracusas, Plaut. Men. prol. 37: Romam Cic. Quint. 18, 57; Liv. 3, 5: domum, Plaut. Am. 2, 1, 37; id. Cas. 5, 3, 14; id. Cist. 1, 1, 92; 104; Hor. S. 2, 5, 6; Ov. F. 5, 455; Liv. 3, 68: Cirtam, Sall. J. 104, 1: Babyloniam, Just. 12, 10, 7; cf. (poet.): his laeti rediere duces loca amoena piorum, Sil. 13, 703.— (k) With adv. of direction, etc.: huc, illuc, Plaut. Capt. 2, 2, 103; id. Most. 1, 1, 75; id. Rud. 3, 6, 41; id. Am. 1, 3, 29; id. Men. 4, 2, 53 sq.: isto, id. Pers. 4, 3, 43: intro, id. Aul. 2, 2, 31; id. Cas. 3, 5, 61; id. Cist. 4, 2, 37: quo, Hor. S. 2, 3, 261.— (l) With acc. of distance: ite viam, Vet. Form. ap. Cic. Mur. 12, 26: itque reditque viam, Verg. A. 6, 122.— (m) Impers. pass.: dum stas, reditum oportuit, Plaut. Pers. 3, 3, 43: ad arbitrum reditur, id. Rud. 4, 3, 79: manerent indutiae, dum ab illo rediri posset, Caes. B. C. 3, 16: ut Romam reditum est, Liv. 3, 5; 8, 11; Nep. Epam. 8.—(n) With inf.: saepe redit patrios ascendere perdita muros, Verg. Cir. 171: hirundo reditura cibos immittere nidis, Montan. ap. Sen. Ep. 122, 12.— 2. Of things: astra ad idem, unde profecta sunt, Cic. Rep. 6, 22, 24; cf.: sol in sua signa, Ov. F. 3, 161: totidem redeuntia solis Lumina viderunt, id. M. 14, 423: redeuntis cornua lunae, id. ib. 10, 479: adverso redierunt carbasa vento, id. H. 21, 71: Eurus reditura vela tenebat, id. M. 7, 664: flumen in eandem partem, ex quā venerat, redit, Caes. B. C. 3, 37; cf.: amnes In fontes suos, Ov. M. 7, 200: ille qui in se redit orbis, Quint. 11, 3, 105: redeunt jam gramina campis Arboribusque comae, Hor. C. 4, 7, 1; cf.: arboribus frondes, Ov. F. 3, 237.— B.Trop., to go or come back, to return: aspersisti aquam, Jam rediit animus, Plaut. Truc. 2, 4, 16; so, animus, id. Merc. 3, 1, 32; Ter. Hec. 3, 2, 12: mens, Ov. M. 14, 519: et mens et rediit verus in ora color, id. A. A. 3, 730: spiritus et vita redit bonis ducibus, Hor. C. 4, 8, 14: suum redit ingenium, Liv. 2, 22: memoria redit, Quint. 11, 2, 7: redit animo ille latus clavus, etc., Plin. Ep. 8, 23, 6: in pristinum statum, Gaes. B. G. 7, 54: in statum antiquum rediit res, Liv. 3, 9; cf.: reditum in vestram dicionem, Liv. 29, 17: cum Alcumenā antiquam in gratiam, Plaut. Am. 5, 2, 12: cum suis inimicissimis in gratiam, Cic. Prov. Cons. 9, 20; id. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 41; Caes. B. C. 1, 4; Nep. Alcib. 5, 1; cf.: se numquam cum matre in gratiam redisse, had never been reconciled, i. e. had never been at variance, Cic. Att. 17, 1; and simply in gratiam, Plaut. Am. 3, 2, 59; Ter. Phorm. 5, 8, 40; cf.: in concordiam, Plaut. Am. 3, 3, 7: in amicitiam alicujus, Liv. 25, 16: in fidem alicujus, id. 25, 1: nunc demum in memoriam redeo,
I recollect
,
call to mind
, Plaut. Capt. 5, 4, 25; so, in memoriam mortuorum, Cic. Sen. 7, 21; id. Inv. 1, 52, 98; id. Quint. 18, 57; cf.: in memoriam cum aliquo, Ter. Phorm. 5, 3, 19: in corda redeunt tumultus, Claud. B. Get. 216: vere calor redit ossibus, Verg. G. 3, 272: redit agricolis labor actus in orbem, id. ib. 2, 401: rursum ad ingenium redit,
he returns to his natural bent
, Ter. Ad. 1, 1, 46; so, ad ingenium, id. Hec. 1, 2, 38: ad se atque ad mores suos, Cic. Div. in Caecil. 17, 57: ad se, id. Att. 7, 3, 8; but redire ad se signifies also, to come to one's self, i. e. to recover one's senses, Ter. Ad. 5, 3, 8; cf. id. And. 3, 5, 16; Liv. 1, 41; Hor. Ep. 2, 2, 138; cf.: ex somno vix ad se, Lucr. 4, 1023: donec discussis redeunt erroribus ad se, id. 4, 996: ad sanitatem, Cic. Fam. 12, 10, 1; cf.: reverto: in veram rediit faciem solitumque nitorem, returned to his true form (of Apollo), Ov. M. 4, 231; cf.: in annos Quos egit, rediit, i. e.
he resumed his youth
, id. ib. 9, 430 (for which: reformatus primos in annos, id. ib. 9, 399): in juvenem, id. ib. 14, 766: in fastos,
to go back to them
, Hor. Ep. 2, 1, 48: quamvis redeant in aurum Tempora priscum, id. C. 4, 2, 39: in causas malorum,
to appear again as the cause of misfortunes
, Tac. H. 4, 50: maturos iterum est questa redire dies, Prop. 2, 18 (3, 10), 12; so of times and events which recur periodically: annus, Verg. A. 8, 47; Hor. C. 3, 8, 9; id. S. 2, 2, 83: ne rediret Saeculum Pyrrhae, id. C. 1, 2, 5: Nonae Decembres, id. ib. 3, 18, 10: iterum sollemnia, Prop. 2, 33 (3, 31), 1 al.—Impers. pass.: tum exuto justitio reditum ad munia, Tac. A. 3, 7.— 2. In partic., in speaking, thinking, or writing. a. Of the speaker, to go back, return to a former subject, to recur to it: mitte ista, atque ad rem redi, etc., Ter. Ad. 2, 1, 31 sq.: quid si redeo ad illos, id. Heaut. 4, 3, 41: sed de hoc alias: nunc redeo ad augurem, Cic. Lael. 1, 1; so, ad Scipionem, id. ib. 17, 62: ad me, id. ib. 25, 96: ad fabulas, id. ib. 20, 75: ad illa prima, id. ib. 26fin.: sed ad illum redeo, id. Fin. 2, 22, 73: ad inceptum, Sall. J. 4, 9: illuc, unde abii, redeo, Hor. S. 1, 1, 108; 1, 7, 9; 1, 6, 45: longius evectus sum, sed redeo ad propositum, Quint. 9, 3, 87; cf.: digredi a re et redire ad propositum, id. 9, 2, 4: ab illo impetu ad rationem redit, id. 6, 1, 28 et saep. —Comically: nunc in Epidamnum pedibus redeundum'st mihi, Plaut. Men. prol. 49.— b. Of the subject: res redit,
comes up again
, Cic. post Red. in Sen. 11, 27; cf.: redit de integro haec oratio, Ter. Heaut. 5, 3, 8.— II. (With the idea of ire predominating; cf.: recido, redigo). 1.To come in as revenue, income; to arise, proceed (cf. provenio): tribus tantis illi minus redit, Plaut. Trin. 2, 4, 129: ut ex eodem semine aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quintodecimo, Varr. R. R. 1, 44, 1: possentne fructus pro impensā ac labore redire, id. ib. 1, 2, 8: ex pecore redeunt ter ducena Parmensi, Mart. 4, 37, 5: pecunia publica, quae ex metallis redibat, Nep. Them. 2, 2: ex quā regione quinquaginta talenta quotannis redibant, id. ib. 10, 3: e modio redire sextarios quattuor siliginis, Plin. 18, 9, 20, 86; 18, 10, 20, 89 et saep.— 2.To come to, be brought or reduced to; to arrive at, reach, attain a thing; constr. usually with ad; very rarely with in or an adv. of place: pilis omissis ad gladios redierunt,
betook themselves to their swords
, Caes. B. C. 3, 93; cf.: ad manus reditur, Auct. B. Afr. 18, 4: Caesar opinione trium legionum dejectus, ad duas redierat,
was brought down
,
reduced
, Caes. B. G. 5, 48 init.: collis leniter fastigatus paulatim ad planitiem redibat, sank or sloped down, descended, id. ib. 2, 8: ejus morte ea ad me lege redierunt bona, have descended to me, Ter. And. 4, 5, 4; so, ad hos lege hereditas, id. Hec. 1, 2, 97: quorum (principum) ad arbitrium judiciumque summa omnium rerum consiliorumque redeat, Caes. B. G. 6, 11: summa imperii, rerum ad aliquem, id. B. C. 1, 4; 3, 18; Ter. Phorm. 2, 2, 3: regnum ad aliquem, Plaut. Cas. 2, 5, 28: res ad interregnum, Liv. 1, 22: mihi ad rastros res, Ter. Heaut. 5, 1, 58 (with redigat ad inopiam): ut ad pauca redeam, i. e.
to cut the story short
, id. Hec. 1, 2, 60; id. Phorm. 4, 3, 43: aut haec bona in tabulas publicas nulla redierunt, aut si redierunt, etc., have not reached, i. e. are not registered upon, Cic. Rosc. Am. 44, 128: Germania in septentrionem ingenti flexu redit,
trends towards the north
, Tac. G. 35: in eum res rediit jam locum, Ut sit necesse, Ter. Heaut. 2, 3, 118; id. Ad. 2, 4, 9: in nubem Ossa redit,
rises to
, Val. Fl. 2, 16: Venus, quam penes amantūm summa summarum redit,
falls to her lot
,
pertains to her
, Plaut. Truc. 1, 1, 4: quod si eo meae fortunae redeunt, ut, etc.,
come to that
, Ter. Phorm. 1, 4, 24; so, adeo res, id. Heaut. 1, 1, 61; 5, 2, 27; id. Phorm. 1, 3, 1; 1, 2, 5: omnia verba huc redeunt,
rĕdĭtus, ūs, m. [redeo]. I.A returning, return (freq. and class.). A.Lit.: noster itus, reditus, Cic. Att. 15, 5, 3: reditu (returning) vel potius reversione (turning back) meā laetatus, id. ib. 16, 7, 5: inter profectionem reditumque L. Sullae, id. Brut. 63, 227: aliquem reditu arcere, id. Tusc. 1, 37, 89: spe omni reditūs incisā, Liv. 2, 15: Romanis reditu interclusis, Caes. B. G. 4, 30 fin.; Auct. B. Alex. 20, 5: excludi reditu, Nep. Them. 5, 1: ne metum reditūs sui barbaris tolleret, Caes. B. G. 6, 29: maturum reditum pollicitus, Hor. C. 4, 5, 3: unde tibi reditum Parcae Rupere, id. Epod. 13, 15: pascitur in vestrum reditum votiva juvenca, id. Ep. 1, 3, 36: votum pro reditu simulant, Verg. A. 2, 17 et saep.: qui vero Narbone reditus?Cic. Phil. 2, 30, 76: animis reditum in caelum patere, id. Lael. 4, 13: in locum, id. Rep. 6, 18, 18; 6, 23, 25; id. Clu. 42, 119; Caes. B. C. 3, 82; Hirt. B. G. 8, 24 fin.: reditus in patriam ad parentes, Liv. 9, 5, 9: in nemora, Cat. 63, 79; Verg. A. 10, 436 al.: Romam, Cic. Phil. 2, 42, 108: domum,
home
, id. Pis. 3: ad aliquem, id. Phil. 8, 11, 32: ad vada, Cat. 63, 47.—In plur., Tib. 1, 3, 13; Verg. A. 2, 118; 11, 54; Hor. C. 3, 5, 52: promittere inanes reditus, Ov. M. 11, 576: patent reditus populo, id. F. 1, 279 al.—Of the revolution of the heavenly bodies: homines populariter annum tantummodo solis, id est unius astri, reditu metiuntur, Cic. Rep. 6, 22, 24; cf. in plur., id. ib. 6, 12, 12. — B.Trop., a returning, return: reditus in gratiam cum inimicis, Cic. Att. 2, 2, 3: gratiae, id. Har. Resp. 24, 52: reditus ad rem ... ad propositum, id. de Or. 3, 53, 203.—II. (Acc. to redeo, II. 1.) A return, revenue, income, proceeds (not in Cic.; late Lat.; also redditus, Cassiod. Var. 1, 25; cf.: vectigalia, proventus); in sing.: omnisque ejus pecuniae reditus constabat, Nep. Att. 14 fin.; Plin. 17, 1, 1, 8: in reditu esse,