Propugnâtor, pen. prod. toris, Verbale, m. g. Cæs. A defendour: a maintainer: one that fighteth in defence of.Propugnaor & defensor. Cic.Acerrimus propugnator communis libertatis.Cic.An earnest and vehement defendour. &c.Defensor & quasi propugnator patrimonij sui.Cic.Propugnator studiosissimus.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
prō-pugnātor, ōris, m. [propugno], one who fights in defence of a place, a defender, soldier (class.). I.Lit.: classis inops propter dimissionem propugnatorum,
of the marines
, Cic. Verr. 2, 5, 33, 86: a propugnatoribus relictus locus, Caes. B. G. 7, 25: nudati propugnatoribus muri, Tac. A. 13, 39; Plin. 8, 7, 7, 22; Nep. Eum. 3, 3; Amm. 20, 6, 1.—II.Trop., a defender, maintainer, champion: paterni juris defensor, et quasi patrimonii propugnator sui, Cic. de Or. 1, 57, 244: senatūs, id. Mil. 7, 16: fortunarum mearum, id. Red. in Sen. 15, 37: sceleris, Just. 8, 2, 10: tribuno plebis auctorem se propugnatoremque praestitit, Suet. Caes. 16.—An epithet of Jupiter, Inscr. Grut. 300, 2.