Propagatio, ônis, f. g. Verb. Col. A setting or planting of many yong vines. A spreading, inlarging, or increasing.Vitium propagatio.Cic.Finium imperij propagatio. Ci. An enlarging of the bounds of the empire.Propagatio miserrimi temporis. Ci. A prolonging of miserie and aduersitis.Propagatio & soboles.Cic.Propagatio nominis. Ci. The spreading of ones name.
Lewis and Short: Latin dictionary
prōpāgātĭo, ōnis, f. [1. propago], a propagating, propagation.I.Lit. (class.): propagatio vitium, Cic. Sen. 15, 53: propagationum genera tria sunt in usu maxime, Col. Arb. 7: propagationes facere, Dig. 19, 2, 24.—B.Transf.: quae propagatio et soboles origo est rerum publicarum, Cic. Off. 1, 17, 54.—II.Trop.1.An extending, prolonging; an extension, enlargement, prolongation (class.): finium imperii nostri propagatio, Cic. Prov. Cons. 12, 29: miserrimi temporis, id. Fam. 5, 15, 3: vitae, id. Tusc. 1, 35, 86: victoriam, triumphum, propagationem imperii portandi, Liv. 42, 30, 9. —2.An establishing, honoring: nominis, Cic. Tusc. 1, 14, 31.