Probrum, probri, n. g. Suet. A reprochful act: as, whoredome, adulterie: villanie.Matronæ probri accusatæ. Li. Women accused of aduoutry.Nefanda probra. Sen. Turpia. Catull. Probrum.Cic.A reproch: a rebuke: an infamie: dishonestie.Cum probro, Vide CVM præpositionem.Graue sœdumque probrum, Plin. Accusare probri, Liu. Arguere probri. Plaut.Canere probra.Ouid.Dicere multa probra alicui.Ouid.To vtter many railing and spiteful wordes against one.Sumptus effosi cum probro atque dedecore. Cice. With rebuke and shame.Emergere ex paternis probris ac vitijs.Cic.Iacere probra in insontem, Vide IACIO.Iactare probra in aliquem.Liu.To raile at.Terras probris implere.Ouid.Increpare probris, Vide INCREPO.Incusabo te probri.Plaut.Inferre probrum alicui.Cic.To speake reprochefull wordes to one. Ingerere probra alicui, Idem. Liu.Insimulare probri mulierem. Cice. To accuse a woman of aduoutrie or misliuing.Intendere probra alicui.Tacit.To vse reprochfull language towarde one.Luere sanguine probra.Ouid.Obijcere probrum.Cicer.To lay some villanie or dishonestie to ones charge.Obiecit vt probrum, quòd in prouinciam poetas duxisset.Cic.He laide vnto him as a reproch, that, &c.Magno tibi probro futurum est, si, &c.Cic.It wil be greate reproch and dishonour to you, if, &c.Vetico probro sacraria temerare.Ouid.Vacare probro. Sen. Oculis probra videnda meis. Oui. Esse in probro.Terent.To be in infamie: to be shamed and rebuked.Probrôsus. pen. prod. Adiect. Cic.Reprochfull: rebukeful.Ruinæ probosæ. Hor. Carmina probrosa. Tacit.
Lewis and Short: Latin dictionary
prŏbrum, i, n. [cf. Gr. profe/rein, to reproach; and opprobrium], a shameful or disgraceful act (class.; syn.: dedecus, flagitium). I.Lit.A. In gen.: qui, nisi probrum, omnia alia indelicta aestimant, Att. ap. Fest. p. 229 Müll.: flagitium probrumque magnum expergefacis, Plaut. Curc. 1, 3, 42: ignaviae luxuriaeque probra, Sall. J. 44, 5: emergere ex paternis probris ac vitiis, Cic. Verr. 2, 3, 69, 162.—B. In partic., unchaste or immodest conduct, lewdness, unchastity, adultery: Alcumenam insontem probri Amphitruo accusat, Plaut. Am. 3, 1, 9: exsequi, id. Truc. 2, 5, 8: vitii probrique plena, id. Mil. 2, 5, 13: probri insimulasti pudicissimam feminam, Cic. Phil. 2, 38, 99; Ov. M. 10, 695: probri suspicio, Suet. Caes. 43; cf.: aliquam habere cum summo probro, Ter. And. 5, 3, 10; Liv. 25, 3; Tac. A. 3, 56: probrum virginis Vestalis ut capite puniretur, Fest. p. 241 Müll.—II.Transf., the disgrace arising from an infamous act, shame, reproach, disgrace, dishonor, infamy: ea tum compressa parit huic puerum, sibi probrum, Caecil. ap. Fest. p. 229 Müll.: nemo id probro ducet Alcumenae, Plaut. Am. 2, 1, 30: ego jam tua probra aperibo omnia, id. Truc. 4, 2, 50: in probro esse, Ter. Phorm. 5, 4, 6: quem (Curium) censores senatu probri gratiā moverant, Sall. C. 23, 1: vita rustica, quam tu probro et crimini putas esse oportere,
to be reproachful
,
shameful
, Cic. Rosc. Am. 17, 48: postquam divitiae honori esse coeperunt, paupertas probro haberi, Sall. C. 12, 1: probrum castis, labem integris, infamiam bonis inferre, Cic. Cael. 18, 42: ut probrum objectare, id. Tusc. 1, 2, 3: probrum atque dedecus, id. Rosc. Am. 24, 68: terras implere probris, Ov. H. 17, 208: luere sanguine probra, id. Ib. 567.—B. In partic., abuse, insult, reproachful language, a reproach, libel: epistulae plenae omnium in me probrorum, Cic. Att. 11, 9, 2: aliquem probris maledictisque vexare, id. Fl. 20, 48: in isto tuo maledicto probrum mihi nullum objectas, id. Dom. 29, 76: probra dicere alicui, Ov. A. A. 3, 49: jactare in aliquem, Liv. 29, 9: ingerere probra, id. 2, 45: increpare multis ac servilibus probris, Tac. A. 11, 37: probra jacere, id. H. 4, 45: cumulare, id. A. 1, 21: aggerare, id. ib. 13, 14: componere, id. ib. 16, 21: probris lacessere, Sen. Agam. 980: probris omnibus contaminatus, Suet. Vit. 4.