Prosilio, lis, pen. cor. lui, líui, & lij, sultum, lîre. Virg.To leape foorth.Repentè prosilire.Cic. Temerè prosilire. Cic.Quum sede prosiluisset.Liu.When hee had leaped out of his throne.Ex tabernaculo prosiluit.Liu.In campos prosilit.Stat.In freta prosilit attonito pede.Val. Flac.In concionem prosiliunt, solicitant plbis animo. Liu.They get them quickly into the assemble, &c.In altitudinem prosilire dicuntur frutices. Colu. To growe vp in height.Stratis prosiluit.Val. Flac.Toris altis prosilit.Val. Flac. Acies prosiliunt. Lucan. Prosiliunt lachrymæ. Mart. Teares burste forth.Natura vaga prosiliet frænis remotis. Hor. Scintillam subitò prosiluisse ferunt.Ouid.Prosilit inde spuma pinguis. Plin. Prosimurium.A place wythout the walles of Rome, where the Bishops of the gentiles made their diuinations.
Lewis and Short: Latin dictionary
prō-sĭlĭo, ŭi (less freq. īvi or ĭi; īvi, Sen. Ep. 115, 15; Just. 11, 5, 10; Hyg. Fab. 103; ii, Sen. Clem. 1, 3, 3; Petr. 106, 1), 4 (fut. prosilibo for prosiliam, Auct. Quint. Decl. 4, 19), v. n. [salio], to leap or spring forth, to spring up (class.). I.Lit.: quidnam hic properans prosilit, Ter. Eun. 5, 7, 6: repente prosiluerunt, Cic. Cael. 26, 63: ex tabernaculo, Liv. 28, 14: ab sede, id. 2, 12: puppe, Luc. 8, 55: stratis, Val. Fl. 1, 310: de capitis paterni Vertice (of Minerva), Ov. F 3, 842: e convivio, Curt. 7, 4, 19: de navi, Just. 11, 5, 11: in contionem, Liv. 5, 2: in proelium, Just. 24, 8, 8: ad accusationem, Dig. 48, 2, 7: ad flumen, Suet. Caes. 32: in publicum, Petr. 82: donec prosilit unus, Hor. S. 1, 5, 21.—B.Transf., of inanim. subjects, to spring or burst forth, to start out (poet. and in post-Aug. prose): (sanguis) Emicat, et longe terebrata prosilit aura, Ov. M. 6, 260: prosiliunt lacrimae, Mart. 1, 34, 2: prosilit scintilla, Ov. F. 4, 796: castanea sponte prosiliens, Plin. 15, 23, 25, 93: frutices in altitudinem prosiliunt,
shoot up
,
grow
, Col. 7, 6, 1: Peloponnesi prosilit cervix, i. e.
the isthmus begins and runs out
, Plin. 4, 3, 4, 8.—II.Trop.A.To break forth (poet.): vaga prosiliet frenis natura remotis, Hor. S. 2, 7, 74.—B.Tostart up, to hasten (poet.): prosilui amicum castigatum, Plaut. Trin. 1, 2, 179.—C.To leap to any thing, attempt zealously or eagerly (mostly poet.): numquam nisi potus ad arma Prosiluit dicenda, Hor. Ep. 1, 19, 8: ad certamen, Sen. Ben. 1, 25: ad accusationem, Dig. 19, 5, 3; 48, 2, 7: ad munus, Cod. 10, 52, 7.