Poeta, poétæ, pe. pro. m. g. Hor. A poet. Arguti poetæ. Hor. Astrictior versu poeta. Cice. A poet being more bounde to a measure of feece in his verse.Bonus poeta.Cic. Crescens poeta. Virg.Clarissimi poetæ. Quin. Diuinus. Virg.Docti poetæ. Lucr. Grauis & ingeniosus poeta. Cic.Illustres poetæ. Quint. Magnum poetam quenquam sine furore esse posse negat Democritus.Cic. Pessimi poetæ. Catul. Sanctos poetas appellat Ennius. Cice. Tener poeta. Catul. Vesanus. Hor. Alere & formare poetam. Hor. Canunt poetæ, Cic. Confingunt hæcpoetæ. Ci.
Lewis and Short: Latin dictionary
pŏēta, ae (POETES, Inscr. Orell. 1163), m., = poihth/s. I. In gen., a maker, producer (ante-class.): nec fallaciam Astutiorem ullus fecit poëta,
a contriver
,
trickster
, Plaut. Cas. 5, 1, 7: tu poëta es prorsus ad eam rem unicus,
you are just fit for it
, id. As. 4, 1, 3.—II. In partic., a poet (class.; syn. vates): visus Homerus adesse poëta, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 16, 51 (Ann. v. 6 Vahl.); Cic. de Or. 2, 46, 194: oratores et poëtae, id. ib. 3, 10, 39: versificator quam poëta melior, Quint. 10, 1, 89: pictoribus atque poëtis Quidlibet audendi semper fuit aequa potestas, Hor. A. P. 9: expectes eadem a summo minimoque poëtā, Juv. 1, 14: judex absolvit injuriarum eum, qui Lucilium poëtam in scenā nominatim laeserat, Auct. Her. 2, 3, 19: unum (genus deorum) a poëtis traditum, Aug. Civ. Dei, 4, 27 init.