Permultus, Adiectiuum. Verie much or many. Cicero, Sunt permulti optimi viri, qui, &c. There be verie many, &c.Imitatores principum permulti existunt.Cic.In faciem permulta iocatus. Horat. Vsing manye scoffes to his face.
Lewis and Short: Latin dictionary
per-multus, a, um, adj., very much, very many (class.): nescio quantulum attulerit; verum haud permultum attulit, Plaut. Bacch. 2, 3, 86: imitatores, Cic. Leg. 3, 14, 31: colles, Caes. B. C. 3, 43: permultum erit ex maerore tuo diminutum, Cic. Fam. 5, 16, 5: permultum interest, utrum, etc., id. Off. 1, 8, 27: permulta rogatus Fecit, Hor. S. 1, 4, 97.—Hence, adv.A. permultō, very much, by far: permulto clariora, Cic. Div. 2, 61, 126: permulta mihi recurrunt, id. Att. 15, 23.—B. permultum, very much: permultum ante,