Períclitor, pen. cor. periclitâris, periclitári. To be in danger or ieoperdie: to trie, or assay.Arbores gelu periclitantur. Plin. Periclitatur capite Sorades noster. Mar. Sorades is in ieperdie of his life.Periclitari cancro. Cels. To be in danger to haue a cancker. Periclitari, cum infinitiuo. Quintilianus, Vox summa rumpi periclitatur. An high strained voice is in daunger to be broken.Ex sua liberalitate inops sieri periclitatur. Triphõ. Through his liberalitie hee is in ieoperdie to become a pooreman. Periclitari.Plaut.To prooue or assay: to ieoperde.Periclitandæ vires ingenij.Cic.We must prooue or trie.Periclitari volui, si possÊ mea præsentia LepidÛ tueri. Plancus ad Ciceronem. My minde was to trie or proue, if, &c.Fortunam tentare ac periclitari. Ci. To prooue and trie fortune.Equestri prælio interiectis sagittarijs, quid in quoque esset animi ac vittutis suorum periclitatur. Cæ. Periclitemur in ijs quidem exemplis.Cic.Let vs trie.Dissicile non est periclitari. Ci. It is no hard matter to assay or prooue. Periclitari omnia. Cic.Periclitari & experiri pueros.Cic.Non est sæpius in vno homine summa salus periclitanda Reipub.Cic.We must not often ieoprde the good state ofthe common weale depending vpon one man.
Lewis and Short: Latin dictionary
pĕrīclĭtor, ātus, 1 (periclitatus, in pass. signif.; v. infrafin.), v. dep. a. and n. [periculum]. I.Act.A. In gen., to try, prove, test any thing, to make a trial of, put to the test (class.; syn.: experior, tento): periclitatus animum sum tuum, quid faceres, Plaut. Am 3, 2, 33: an periclitamini Quid animi habeam, id. ib. 2, 2, 57: belli fortunam tentare ac periclitari, Cic. Verr. 2, 5, 50, 132: omnia, id. Quint. 31, 96: fidem alicujus. Sol. 19: in periclitandis experiundisque pueris, Cic. Div. 2, 46, 97: periclitandae vires ingenii, id. de Or. 1, 34, 157: exerceri in rebus cominus noscendis periclitandisque, Gell. 13, 8, 2.—B. In partic., to put in peril, to endanger, risk, jeopard (rare but class.): non est saepius in uno homine salus summa periclitanda rei publicae, Cic. Cat. 1, 5, 11.—II.Neutr.A.To try, attempt, make an attempt (class.): periclitari volui, si, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3: cotidie quid nostri auderent, periclitabatur, Caes. B. G. 2, 8; Cic. Off. 3, 18, 73.—2. Pregn., to venture, to be bold or enterprising (post-Aug.): proeliis et periclitando tuti sunt, Tac. G. 40.—B.To be in danger or peril, to incur or be exposed to danger, to be endangered or imperilled (class.): ut potius Gallorum vita quam legionariorum periclitaretur, Caes. B. G. 6, 33: ne de summā imperii populus Romanus periclitetur, Aug. ap. Suet. Tib. 21.—(b). With abl.: famā ingenii, Liv. 40, 15: capite,
, Quint. 7, 2, 12.—(g). With gen. (postclass.): capitis,
to be in peril of one's life
, App. M. 8, p. 216, 13.—(d). With inf. (postAug.): periclitabatur totam paene tragoediam evertere, Petr. 140: rumpi, Quint. 11, 3, 42; Plin. 26, 11, 69, 112.—With ab and abl.: ab obtrectatore, Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29.—With pro: pro veritate, Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29.—With propter: propter te cotidie, Ambros. in Psa. 118, Serm. 14, 29: propter peccatum, Petr. 30, 7.—With ex: periclitantes ex canis rabiosi morsu, Plin. 32, 5, 19, 54.—2.Trop.: ut verba non periclitentur, that the words may run no danger (of losing the cause), Quint. 7, 3, 17.—Hence, pĕrīclĭtātus, a, um, part. perf.; in pass. signif., tried, tested: periclitatis moribus amicorum, Cic. Lael. 17, 63.