Officiósus, pen. prod. Adiect. Cic.Friendly: seruiceable: that is glad to please: or that doth his duetie well and readily.Officiôsus in aliquem.Cic.Seruiceable to one.Diligens & officiosus homo.Cic.Ready or glad to please.
Lewis and Short: Latin dictionary
offĭcĭōsus, a, um, adj. [officium]. I.Full of courtcousness or complaisance, obliging, ready to serve (esp. towards one's superiors; class.; syn. studiosus): homo, Cic. Fam. 13, 21, 2: amicitia, id. Planc. 19, 46: sedulitas, Hor. Ep. 1, 7, 8: voluntas, Ov. P. 3, 2, 17.—Comp.: estne quisquam, qui tibi officiosior, liberaliorque videatur?Cic. Rosc. Com. 6, 18; id. Att. 13, 45, 3.—Sup.: officiosissima natio candidatorum, Cic. Pis. 23, 55; for which with summe: homines Lampsaceni summe in omnes cives Romanos officiosi, id. Verr. 2, 1, 24, 63.—II.Dutiful, in accordance with duty: dolor, Cic. Tusc. 3, 28, 70: labores, id. Mil. 5, 12: pietas, Sen. Ep. 99, 18.—B.Subst.: offĭcĭō-sus, i, m., an official or attendant at a bath, Petr. 92.—Hence, adv.: offĭcĭōsē, courteously, obligingly (class.): officiose et amice factum, Cic. Lael. 20, 81: aliquid facere, Afran. ap. Charis. p. 247 P.: scribere, Cic. Att. 1, 20, 1.—Comp.: gratum etiam Pilia (fecit), sed illa officiosius, quod, etc., Cic. Att. 6, 1, 22.—Sup.: officiosissime venit ad me, Plin. Ep. 10, 21 (32) init.