Odor, vel odos, huius odôris, m. g. pen. prod. Plautus. A sauour: sent. Perceiuing, vnderstanding, or feeling of a thing.Austerus odore. Plin. Odoris ignauia, Vide IONAVVS.Angusti odoris rosa. Plin. A rose hauing a small sauour.Vastitas odoris. Plinius. The greatuesse, strongnesse, or vehemencie of sauour.Suauitas odorum.Cic.Vnguentorum odor.Cic.Acer odor, Vide ACER, adiectiuum.Acerbus. Valer. Flac. Acerrimus. Plin. Acutus. Plin. Argutus. Plin.
Odôrus, pen. prod. Adiectiuum. Stat.That hath a good sauour: that sendeth forth or casteth a good sauour.Arbor odora.Ouid.Flos odorus.Ouid.A sweete smelling flower.Sulfur odorum. Claud. Odora canum vis.Virg.The vertue of senting or smelling in houndes.
Lewis and Short: Latin dictionary
ŏdor (old form ŏdos, like arbos, labos, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 35; id. Ps. 3, 2, 52; Sall. J. 44, 4), ōris, m. [root od-; Gr. o)/zw, o)/dwda, o)dmh/; whence oleo, olfacio], a smell, scent, odor (class.; cf. fragrantia). I.Lit.A. In gen.: omnis odor ad supera fertur, Cic. N. D. 2, 56, 141: odorem avide trahere naribus, Phaedr. 3, 1, 3: florum, Cic. Sen. 17, 59.—B. In partic. 1.A pleasant odor, perfume; concr., perfumery, essences, spices (syn. odoramenta).—So mostly in plur.: sternite lectos, incendite odores, Plaut. Men. 2, 2, 4: incendere odores, Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Verr. 2, 4, 35. 77; 2, 5, 56, 146: croceos odores Tmolus mittit, Verg. G. 1, 56: perfusus liquidis odoribus,
perfumed waters
,
ointments
,
balsams
, Hor. C. 1, 5, 2; id. Ep. 2, 1, 269: corpus differtum odoribus conditur, Tac. A. 16, 6.—Sing., Plaut. Mil. 2, 5, 2: fragrans Assyrio odore domus, Cat. 68, 144: ara Fumat odore,
incense
, Hor. C. 3, 18, 7.—2.A disagreeable smell, a stench, stink (syn.: nidor, faetor): putidus odor ibi saepe ex sulfure et alumine. Varr L. L. 5, 25 Müll.: cum odos aut pabuli egestas locum mutare subegerat, Sall. J. 44, 4: camera odore foeda, id. C. 55, 4: ingratos odores, Ov. M. 2, 626: gravis, Verg. G. 4, 49: taeter, Caes. B. C. 3, 49; Verg. A. 3, 228: malus, Hor. Epod. 12, 8: intolerabili foeditatis odore, Cic. N. D. 2, 40, 127: offensus putrefacti cerebri odore, Suet. Calig. 27 fin.: ignis, Vulg. Dan. 3, 94.—II.Trop., a scent, inkling, hint, presentiment, suggestion: odor suspicionis, Cic. Clu. 27, 73: legum, id. Verr. 2, 5, 61, 160: hominum furta odore persequi, id. ib. 2, 4, 24, 53: res fluit ad interregnum, et est non nullos odor dictaturae, id. Att. 4, 18, 3 B. and K. (al. 4, 16, 11): lucri bonus est odor, Juv. 14, 204; cf.: Christi bonus odor sumus Deo in iis, Vulg. 2 Cor. 2, 15: urbanitatis,
ŏdōrus, a, um, adj. [id.], emitting a scent or odor, odorous (mostly poet. and in post-Aug. prose for odoratus). I.Lit.A.Sweet-smelling, fragrant: flos, Ov. M. 9, 87: arbor, i. e. myrrha, id. A. A. 1, 287: res, Varr. L. L. 6, 83 Müll. dub.—Comp.: odorius, Plin. 20, 17, 69, 177.—Sup.: nardum Syriacum odorissimum, Isid. 17, 9, 3.—B.Ill-smelling, stinking (post-class.): lumen odorum Sulfure, Claud. VI. Cons. Hon. 324. II.Transf., that tracks by the smell, keenscented: odora canum vis (= copia odororum canum),