Occultatio, onis, f. g. Verbale. Cic.An hiding or keeping cloase: a concealing.
Lewis and Short: Latin dictionary
occultātĭo, ōnis, f. [2. occulto], a hiding, concealing, concealment (rare but class.): aliae fugā se, aliae occultatione tutantur,
by hiding themselves
, Cic. N. D. 2, 50, 127: cujus rei nulla est occultatio, Caes. B. G. 6, 21 fin.: in speluncā, Plin. 7, 45, 46, 148. —Absol.: occultatione propositā,
in the expectation of concealment
, Cic. Fin. 2, 22, 73.—2. Rhet. t. t., insinuation, suggestion: occultatio est, cum dicimus nos praeterire aut non scire aut nolle dicere id, quod nunc maxime dicimus, Auct. Her. 4, 27, 37; cf. the context.