Obduresco, obdurescis, obdúrui, obduréscere. Idem. Varro. To be or waxe harde.Nescio quomodo iam vsu obduruerat, & percaluerat ciuitatis incredibilis patientia.Cic.Consuetudine obdurescere. Ci. With long vse to be hardned.Obdurescunt enim magis quotidie boni viri ad vocem tributi.Cic.Good mens heartes he hardened euery day more and more to heare of a tribute.Iam ad ista obduruimus, & humanitatem omnem exuimus Cic.Our hearts be hardened long sence against these matters.Obduruit animus ad dolorem nouum. Ci. Our hart is hardned against all new sorow.Contra studia naturæ vehementer obdurui.Cic.My hart is greatly hardened against the affections of nature.Quum in huidsmodi patientia turpitudinis aliena, non sua sacictate obduruisset.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
ob-dūresco, rui, 3, v. n., to grow or become hard, to harden (class. only in the trop. signif.; syn. occalesco). I.Lit., Cato, R. R. 50: semen diuturnitate obdurescit, Varr. R. R. 3, 14, 5: nervis divinis, Arn. 5, 18.—II.Trop., to become hardened, insensible, obdurate: ita miser cubando in lecto hic expectando obdurui, Plaut. Truc. 5, 24: ad ista obduruimus, Cic. Att. 13, 2, 1: usu obduruerat et percalluerat civitatis incredibilis patientia, id. Mil. 28, 76: nisi obduruisset animus ad dolorem, id. Fam. 2, 16, 1: contra fortunam, id. Tusc. 3, 28, 67; cf. id. Fin. 3, 11, 37: consuetudine, id. Phil. 2, 42: amicorum alii obduruerunt, id. Fam. 5, 15: Gorgonis vultu,