Obsecro, óbsecras, pen. cor. obsecrâte, Ex ob & sacrum componitur. Terent.To beseech heartily: to pray: to pray or desire for Gods sake.Te obtestor atque obsecro vt id facias.Cic.Obsecrare precibus.Cic.To desire with much intreatie.Cum multis lachrymis orare aliquem atque obsecrare.Cic.Si me fas est obsecrare abs te pater.Plaut.Te obsecro ne facias.Terent. -cœpit me obsecrare, Vt si liceret discere id de me.Terent.He beganne to pray me for Gods sake.-te per amicitiam & per amorem obsecro, Principio vt ne ducas.Terent.For the friendship and loue that is betweene vs I beseech you. Obsecro, Aduerbialiter positum, pro Cedò? éstque veluti rogantis, cum interrogationis particula. Terentius. -hem Obsecro an is est? What I pray you, is it he in deede?Obsecro te quid agimus? Terent.What go we about I pray you? Nunc profectò vapula ob mendacium. Et paulò post. Tuam fidem obsecro? Irridentis. Plautus. I pray you, is it true that you say? Obsecro, cum duobus accusatiuis.Cic. Itaque te hoc obsecrat. Therefore he desireth you this thing. Obsecro herle quantus & qum validus est. Plant. See I pray you how mightie and how strong he is.Obsecrandus.Plin. iun. Venia obsecranda est. We must aske pardon.
Lewis and Short: Latin dictionary
ob-sĕcro (op-sĕcro), āvi, ātum, 1 (separate, ob vos sacro, for vos obsecro, Paul. ex Fest. p. 190, Müll.), v. a. [sacro], qs. to ask on religious grounds (ob sacrum), i. e. to beseech, entreat, implore, supplicate, conjure: obsecrare est opem a sacris petere, Paul. ex Fest. p. 183 Müll. (class.; syn.: obtestor, precor, supplico).—With acc. of the pers. or thing: Venus alma, ambae te obsecramus, Nos in custodiam tuam ut recipias, Plaut. Rud. 3, 3, 32: advorsum quam ejus me opsecravisset pater, id. Trin. 1, 2, 139: cum eum oraret atque obsecraret, Cic. Verr. 2, 2, 17, 42: te obsecrat obtestaturque per senectutem suam,
conjures you
, id. Quint. 30, 91; id. Sest. 69, 147: cum precibus me obsecraret, Marcell. ap. Cic. Fam. 4, 11, 1: cum multis lacrimis, Cic. Verr. 2, 2, 17, 42; cf. in the foll.: pro di immortales, obsecro vostram fidem, Plaut. Most. 2, 2, 97; id. Poen. 5, 2, 7; id. Truc. 4, 3, 30; cf. in the foll.—(b). With a double acc. (of the pers. and thing): itaque te hoc obsecrat, ut, Cic. Quint. 31, 97: hoc te, Ter. Heaut. 4, 1, 32.—(g). With a relative or intentional clause: ut huc reveniat obsecrato, Plaut. Truc. 2, 7, 35: pater, obsecro, ut mihi ignoscas, Ter. Heaut. 5, 5, 5: te ut omnia perscribas, Cic. Att. 3, 11 fin.; 11, 1, 1: ut ne, Ter. And. 2, 1, 27.—(d).Absol.: videmus certis precationibus obsecrasse summos magistratus, Plin. 28, 2, 3, 11: Bassus multis precibus, paene etiam lacrimis obsecrabat, implerem meum tempus, Plin. Ep. 4, 9, 12: pro aliquo, Vulg. Esth. 7, 3; id. Philem. 10.—II. In partic., in colloq. lang., obsecro. A. As an expression of deprecation, I beseech you, I cry you mercy, for Heaven's sake: tuam fidem obsecro, Plaut. Am. 1, 1, 217: periimus! Obsecro hercle, id. Men. 5, 7, 27: Ph. Prodi, male conciliate. Do. Obsecro, Ter. Eun. 4, 4, 2.—B. As a mere polite expression of entreaty, for the most part as an interjection, I beseech you, pray: quid illic, opsecro, tam diu restitisti, Plaut. Most. 3, 2, 100; id. Bacch. 5, 2, 12: dic obsecro hercle serio quod te rogem, id. As. 1, 1, 14; Turp. ap. Non. 132, 15: obsecro, an is est?Ter. Eun. 5, 5, 21: Attica mea, obsecro te, quid agit?Cic. Att. 13, 13, 3; id. Tusc. 1, 25, 60: sed obsecro te, ita venusta habeantur ista, non ut vincula virorum sint, sed, etc.,