Mutuò, Aduerb. Plin. iun.Togither: one an other: mutually.Fac valeas, meque mutuò diligas. Plancus ad C. And loue me as I do you.
Mutuor, mutuâris, mutuári, Deponens. Martial. To borrowe: to take of an other.Mutuari in sumptum. Ci. To borow money to pay his charges, or to lay out.Mutuari auxilia ad rem aliquam. Cæs. Mutuari, per metaphoram. Cice. To take of other and vse as hys owne.Mutuemur hoc quoque verbum.Cicer.Let vs borrow thys worde also.Ab amore temerarium atque impudens mutuatur consilium.Liu.Mutuari laudem aliunde.Cicer.To take praise of an other: to borrow.A viris virtus nomen est mutuata. Ci. Vertne tooke hit name firste of Vir, that is, a worthy man.Subtiliratem ab Academia mutuarur orator.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
mūtŭātus, a, um, Part.I. Of 2. mutuo.—II. Of mutuor; v. h. vv.
mūtŭor, ātus, 1, v. dep. a. [mutuus], to borrow something of some one (class.; opp. mutuum do, commodo, credo). I.Lit., to obtain a loan of money: mutuari pecunias, Caes. B. C. 3, 60: pecuniam, Gai. Inst. 4, 73.—Also without acc.: a Caelio mutuabimur, Cic. Att. 7, 3, 11: mutuari cogor,
I am obliged to borrow
, id. ib. 15, 15, 3.—Of other things than money: domum, Tac. Or. 9: auxilia ad bellum, Hirt. B. G. 8, 21.—II.Trop., to borrow, to take for one's use, to derive, obtain, get, procure: orator subtilitatem ab Academiā mutuatur, Cic. Fat. 2, 3: a viris virtus nomen est mutuata, id. Tusc. 2, 18, 43: consilium ab amore, Liv. 30, 12: quem (sensum) a Latrone mutuatus est, Sen. Contr. 3, 10, 8: figuras ab aliquo, Quint. 8 prooem. 25: verba ex proximo mutuari licet, id. 10, 1, 13: a personis affectus mutuari, id. 11, 3, 73; so, verba, id. 1, 12, 58; 12, 10, 27: praesidium ab innocentiā, Val. Max. 6, 2, 1: regem a finitimis, id. ib. 3, 4, 2; App. M. 6, p. 178, 11. 1.Act. collat. form: mūtŭo, āre, to borrow: ad amicum currat mutuatum: mutuet mea causa, Caecil. ap. Non. 474, 4.—2. mūtŭ-ātus, a, um, in pass. signif.: luna mutu atā a sole luce fulget,