Miser, misera, miserum, pen. cor. Teren. Wretched, miserable, pitifull, in thraldome and trouble, heauie sicke, innocent.
Lewis and Short: Latin dictionary
mĭser, ĕra, ĕrum, adj. [prob. Sanscr. root mi-; cf. minuo; akin to Gr. mi=sos; Lat. maestus, maereo], wretched, unfortunate, miserable, pitiable, lamentable, etc. (cf.: infelix, calamitosus). 1. Of persons: nihil est tam miserabile, quam ex beato miser, Cic. Part. Or. 17, 57: homo miser, et infortunatus, Plaut. Bacch. 5, 1, 20: miser atque infelix, Cic. Quint. 30, 94: urgeris multis miser undique curis, Lucr. 3, 1051: o multo miserior Dolabella, quam ille, quem tu miserrimum esse voluisti, Cic. Phil. 11, 4, 8: miser, infelix, aerumnosus, id. Par. 2, 1, 16: miserrimum habere aliquem,
to torment
, id. Fam. 14, 7, 1: miserrimus Fui fugitando,
have exhausted myself with running, am completely tired out
, Ter. Eun. 5, 2, 7.—With gen.: miseros ambitionis, Plin. Pan. 58, 5.—2. Of things, afflicting, sad, wretched, melancholy: miserā ambitione laborare, Hor. S. 1, 4, 26: misera orbitas, Cic. Fin. 5, 28, 84: misera et calamitosa res, id. Rosc. Am. 28, 77.—3.Sick, ill, indisposed, etc.: quo morbo misera sum,
suffer
, Plaut. Truc. 2, 6, 39: homini misero non invideo medicinam, Petr. 129; cf.: quid illam miseram animi excrucias?Plaut. Mil. 4, 2, 76: homo animo suo miser, id. Truc. 2, 7, 36: miserum esse ex animo,