Metuo, in monendo ne mihi defuat oratio. Plaut.Least I shall lacke wordes in admonishing him.Meninístin' olim vt fuerit vestra oratio, In re incipienda ad defendendam noxiam? Ter.Doe you not remember the wordes that you vsed to me long since, &c.Omnis eius oratio est de summo bono.Cic.Magna laus & honesta oratio. Cicero. It is a thing worthy great prayse, and honestly spoken of you.Orationis satis est: sequere me ac tace. Pla. We haue suffici, ently talked of the matter, &c.Oratione beneficus.Plaut.Liberall in wordes: a great promiser.Orationem sperat inuenisse se, Qua differat te.Terent.He hopeth that he hath denised talke, wherewith he may bring thee at thy wittes ende.Orationem tibi para aduorsum senem.Plaut.Imagine what thou mayest doe. Oratio hæc me miseram exanimauit metu.Terent.These wordes do astonie me for feare silly wretch that I am.Quid volt sibi Syre hæc oratio? Terent.What meane these wordes Syrus? Oratio ad populum.An oration to the people. Oratio in Senatu.An oration in the Senate. Limatus oratione, Vide LIMA.Oratione locuples.Cic.Of copious eloquence.Regina rerum oratio. Quint. Aculei orationis, Vide ACVLEVS.Claritas orationis. Quint. Perspicuitie of wordes and talke.Condimentum orationis. Quint. That maketh talke deleetable: that sauceth.Corpus orationis. Quint. Flexanima atque omnium regina rerum oratio.Cicer.Eloquence ruler of mens mindes and mistresse of all things.Genus orationis atrox & vehemens.Cic.Exangue & aridum genus orationis. Author ad Herenn. A dead and barraine kinde of stile.Habitus virilis orationis. Quint. Fluctuans & dissolutum genus orationis. Author ad Heren. A stile not knit and compact handsomely togither.Incitatio orationis, Vide INCITO.Lenitas & æquabilitas orationis.Cic.The mylde and moderate running of ones talke, or maner of writing.Ornamenta orationis.Cic. Ornatus orationis. Cic. Abiecta & humilis oratio, Alta & exaggerata, cõtraria. Ci. Acceptior plebi, Vide ACCIPIO.Acris & vehemens.Quintil.Accurata oratio.Cic. Admirabilis. Cic.Angusta & cõcisa, collata & diffula oratio.Cic.A stile with cutted and shorte sentences.
Lewis and Short: Latin dictionary
mĕtŭo, ŭi, ūtum (cf.: nimis ante metutum, Lucr. 5, 1140), 3, v. a. and n. [metus], to fear, be afraid of a person or thing; to hesitate, not to venture, not to wish (syn.: vereor, formido, timeo); with inf., with ne, to fear lest; with ui or ne non, to fear that not; also of inanimate things, with acc., to fear, revere, reverence one; as a v. n., to fear, be afraid, be in fear, be apprehensive, esp. as the effect of the idea of threatening evil (whereas timere usually denotes the effect of some external cause of terror); to dread, apprehend; with an indirect interrogation: non metuo quin, for non dubito quin, I doubt not but; to be anxious about any one; with dat. (class.). I.Act.: quem metuont oderunt, Enn. ap. Cic. Off. 2, 7, 23 (Trag. v. 403 Vahl.): deos et amo et metuo, Plaut. Poen. 1, 2, 73: male ego metuo milvos, id. ib. 5, 5, 13: metuebant (senem) servi, verebantur liberi, Cic. Sen. 11, 37: tu, qui crimen ais te metuisse, id. Verr. 2, 5, 30, 78: nec pol istae metuunt Deos, Ter. Hec. 5, 2, 6: absentem patrem, id. Phorm. 1, 2, 68: nec metuit quemquam, id. Ad. 1, 2, 5.—With ab: quid a nobis metuit?Plaut. Capt. 2, 1, 12: a me insidias, Cic. Fam. 5, 6, 2: supplicia a vobis metuere debent,
to fear from you
, id. Rosc. Am. 3, 8: a quo (Ajace) sibi non injuriā summum periculum metuebat, Auct. Her. 2, 19, 29: a quo domino sibi metuebat graves cruciatus, Aug. Lib. Arbitr. 1, 4, 9; Gregor. M. Homil. 1, 14, 2; Aug. cont. Acad. 2, 8.—With ex: si periculum ex illis metuit, Sall. C. 52, 16.—With de: de lanificio neminem metuo, una aetate quae sit, i. e.
no one's competition in spinning
, Plaut. Merc. 3, 1, 22.—Of inanim. subjects: quae res cotidie videntur, minus metuunt furem, Varr. R. R. 1, 22.—(b). With inf.: metuont credere omnes, Plaut. Ps. 1, 3, 70: ut tentare spem certaminis metuunt, Liv. 32, 31: nil metuunt jurare, Cat. 64, 146: reddere soldum,
not to wish, be averse to
, Hor. S. 2, 5, 65: praebere, id. Ep. 1, 18, 1.—Of nonpersonal subjects: illum aget pennā metuente solvi Fama superstes, Hor. C. 2, 2, 7. —(g). With ne: nimis metuebam male, ne abiisses, Plaut. Ps. 4, 1, 8: male metuo ne ... morbus aggravescat, Ter. Hec. 3, 2, 2: fratrem, ne intus sit (Gr. construction), id. Eun. 3, 5, 62.—(d). With ut: ornamenta, quae locavi, metuo, ut possim recipere, Plaut. Curc. 4, 1, 3: metuo ut hodie possim emolirier, id. Bacch. 4, 5, 2: metuo ut substet hospes, Ter. And. 5, 4, 11: ut sis vitalis, Hor. S. 2, 1, 61.—(e) With ne non: metuo ne non sit surda, Plaut. Cas. 3, 3, 12; id. Pers. 4, 6, 4: metuis ne non, quom velis, convincas esse illum tuom?Ter. Heaut. 5, 3, 15.—(c) With quin: non metuo meae quin uxori latae suppetiae sient, Plaut. Am. 5, 1, 54.—(h) With object-clause, to await with fear, anxiety; to be in apprehension, concerned about: metuo, patres quot fuerint, Plaut. Truc. 4, 3, 35: metui, quid futurum denique esset,
I dreaded, awaited with fear
, Ter. Heaut. 3, 3, 8: metuo quid agam. Sy. Metuis? quasi non ea potestas sit tua, etc., id. ib. 4, 3, 42: metuo qualem tu me esse hominem existumes, id. Eun. 4, 6, 20.—(q) Pass. with dat.: jam maturis metuendus Juppiter uvis, Verg. G. 2, 419. —(i) Absol.: se e contempto metuendum fecit, Sall. H. 1, 48, 3.—B. (Eccl. Lat.) Of religious fear, to revere, dread, hold in reverence: Deum, Vulg. Lev. 25, 43: Dominum Deum nostrum, id. Jer. 5, 24: sanctuarium meum, id. Lev. 19, 30.—II.Neutr., to fear, be afraid, be apprehensive, etc. (a). With de: neque tam de suā vitā, quam de me metuit,
fears not so much for his own life as for me
, Cic. Att. 10, 4, 6.—(b). With ab: metuens ab Hannibale,
afraid of Hannibal
, Liv. 23, 36.—(g). With pro: metuere pro aliquo, Petr. 123.—(d). With dat., to be anxious about or for a person or thing: metuens pueris, Plaut. Am. 5, 1, 60: inopi metuens formica senectae, Verg. G. 1, 186: tum decuit metuisse tuis, id. A. 10, 94.—Hence, mĕtŭens, entis, P. a., fearing, afraid of any thing; anxious for any person or thing; with gen. or absol. (mostly poet. and in post-Aug. prose): contentus parvo metuensque futuri, Hor. S. 2, 2, 110: metuens virgae, Juv. 7, 210.—Comp.: quo non metuentius ullum Numinis ingenium, Ov. F. 6, 259: Nero metuentior in posterum, Tac. A. 13, 25.