membrātim, adv. [membrum], by limbs or members, in the limbs, limb by limb, from member to member.I.Lit.: membratim vitalem deperdere sensum, Lucr. 3, 527: nunc peractis malis, quae membratim sentiuntur, dicemus de his, quae totis corporibus grassantur,
in single limbs
, Plin. 26, 11, 67, 107: caedere,
in pieces
, id. 9, 15, 18, 48.—II.Transf., piecemeal, singly, severally. A. In gen.: membratim enumerare, Varr. R. R. 1, 22; cf.: animalium naturae generatim membratimque ita se habent, Plin. 12 praef.1: gestum negotium, Cic. Part. 35, 121.—B. In partic., of speech, in little clauses, in short sentences: dicere, Cic. Or. 63, 212; 67, 223; cf.: membratim caesimque dicere, Quint. 9, 4, 126: narrare, id. 9, 4, 127.