Láncino, láncinas, pen. cor. lancinare. Plin. Cic.To strike: to thrust through: to rent with the teeth.Bona paterna lancinata sunt. Catul. His fathers goodes be wasted and consumed.
Lewis and Short: Latin dictionary
lancĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [cf. lacer], to tear to pieces, to rend, mangle, lacerate (poet. and post-Aug.). I.Lit.: alium ira in cubili suo confodit ... alium intra leges celebrisque spectaculum fori lancinavit, Sen. de Ira, 1, 2, 2: morsu aliquem, Plin. 9, 6, 5, 13: conjux membratim lancinatur, Arn. 1, 20: tot sinus Pelopennesi oram lancinant,
indent, cut up
, Plin. 4, 5, 9, 19.— II.Trop., to destroy, consume, waste: Cat. 29, 18: vitam (al. lanciniare),