Intercludo, interclûdis, interclúsi, interclúsum, pe. pro. interclúdere. Ab inter & cludo composit. n interiecta litera, euphoniæ causa. Var. To shut in: to stop ones iourney: to stop the passage: to let.Ita vt in quibusdam sit interclusa anima, Var.So that some were killed or stisted.Metuo ne iam intercludamini, vt quum velitis exire, non liceat.Cic.I feare least yee wil be enclosed or compassed that you shall not come out when you would.Intercludere. Vir. To let. vt, Alpera ponti interclusit hyems. Virg.Aditus ad aliquem intercludere.Cic.To let or stop the passages that he cannot come to one.Aduentum inimieorum intercludere corporibus suis.Cic.With their owne bodies to kepe out the enimies that they enter not.Commeatom inimicis intercludere.Plaut.To keepe or stop passages that victual cannot come to our enimies: to cut of their prouision.Intercludere inimicos commeatibus. Idem. Cæs. Intercludi refrumentaria. Cæsar. To be cutte of by enimies from foraging: to be kept from prouision of graine for the armie.Fugam intercludere. Cice. To stoppe the passages that they cannot siye.Hostes intercludere ab oppido & ponte, & commeatu omni. Cæs. To kepe the enimies from the towne, the bridge and prouision of at things.Itinera intercludere. Cæs. To keepe and stoppe the waies.Libertatem intercludere.Cic.To restraine free egresse and regresse. Perfugium fortunæ intercludere. Cicero. Prospectu visus interclusere nefasto. Star. Spem commeatus intercludere.Liu.To keepe the enimies from al hope of prouision.Vias omnes seditionum intercludere.Cic.Dolore intercludi.Cic.To be letted through sorrow & heauines.
Lewis and Short: Latin dictionary
inter-clūdo, ūsi, ūsum, 3, v. a. [claudo], to shut out, shut off.I.Lit.A.To cut off, hinder, stop, block up, shut off.1. Of one's way, passage, entrance, retreat, etc.; constr. (syn. intersaepio). (a). With acc. of thing and dat. of person: hisce omnis aditus ad Sullam, Cic. Rosc. Am. 38, 110: sibi reditum, Just. 2, 5, 10; cf. also: intercludit aditum veritati, Aug. de Mendac. 11.— Esp. freq. in milit. lang.: iter inimicis, Plaut. Mil. 2, 2, 68: exitum Romano, Liv. 22, 13, 5: aditum Romanis, id. 22, 22, 10.—(b). With gen. of person (very rare): multitudinis fugam, Caes. B. G. 7, 11, 8.— (g).Pass., with abl. of thing: his superatis aut reditu interclusis, Caes. B. G. 4, 30, 2: omni exitu interclusi, id. ib. 7, 44, 4: interclusus itinere Caesar, id. ib. 7, 59, 1; id. B. C. 2, 20, 1; 7: ne reditu intercluderentur, Auct. B. Alex. 20, 5; but with abl. of manner, etc.: via inculta atque interclusa frondibus et virgultis, Cic. Cael. 18: cum Byzantii totum Pontum aegre repulsum, et cervicibus interclusum suis, sustinerent, id. Prov. Cons. 4.—(d). With acc. alone: bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est, Cic. Fin. 2, 35, 118; cf.: omnīs vias seditionum, id. Rab. Perd. 1, 3: ut fugam intercludat, id. Att. 7, 20, 1: iter, id. ib. 8, 11, D. 4: fugam, Caes. B. G. 7, 11: illos aspera ponti Interclusit hiemps, Verg. A. 2, 111: cervis objectis, ut viam intercluderet, Liv. 44, 11, 4: exitum ad opem ferendam, id. 22, 13, 5.— 2. In gen., to shut off, cut off, stop, hinder, prevent: commeatus hostibus, Liv. 26, 39, 10; 44, 6, 12: ob interclusos commeatus, Suet. Aug. 16: spiritum, Curt. 7, 5, 15; 3, 6, 14: vocem, Just. 11, 8, 4; cf.: consuli admiratio intercluserat vocem, Liv. 2, 2, 8.— B.To cut off, separate one from any thing. 1. From a place. (a). With acc., ab, and abl. (so most usu.): adversarios ab oppido, Caes. B. C. 1, 43, 2: Pompeium ab eo (Dyrrachio), id. ib. 3, 41, 3: ipsum ab reliquo exercitu, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4: so, ab exercitu, Caes. B. G. 7, 1, 6: a praesidio, id. ib. 1, 59, 5: intercludi ab oppido, Liv. 1, 27, 10: interclusi ab suis, id. 3, 70, 5: a patria, id. 5, 42, 5: ab acie, id. 4, 41, 4: tribunos a plebe, id. 25, 4, 4 et saep.; Auct. B. Alex. 27, 4; Flor. 4, 2, 26. — (b). With acc. and abl. alone (rare): hostem Hibero intercludere, et frumento prohibere (cf. 2. infra), Caes. B. C. 1, 67, 3.—2. From aid, supplies, relief, etc.; with abl.: re frumentaria intercludi, Caes. B. G. 1, 23, 3: frumento commeatuque Caesarem, id. ib. 1, 48, 2: commeatibus nostros. id. ib. 3, 23, 6; id. B. C. 1, 61, 2; 1, 72, 1: ille commeatu et reliquis copiis intercludendus, Cic. Att. 7, 9, 2: hostem commeatibus, Flor. 3, 19, 11: hostes commeatibus in urbe inclusos intercludunt, Just. 4, 4, 5.—Absol.: ne tot fortissimos viros interclusos opprimeret hostis, Liv. 4, 39, 3; cf.: interclusi equites, id. ib. 2.—C.To shut in, blockade: metuo, ne jam intercludemur, ut cum velitis exire, non liceat, Cic. Fam. 14, 14, 1: libertatem suis praesidiis interclusam tenere, id. Leg. 2, 28, 75: veriti, ne angustiis intercluderentur, Caes. B. C. 3, 69: aliquem in insidiis, Cic. Caecin. 29, 84: animam,
to stop the breath
,
to stifle
, Liv. 23, 7: Amazoniā latus peltā,
to cover
, Stat. S. 5, 1, 131. — II.Trop., to hinder, prevent; with quominus: intercludor dolore, quominus ad te plura scribam, Cic. Att. 8, 8, 2.