in-noxĭus, a, um, adj., harmless, innoxious.I.Act.A. In gen.: quaedam animalia indigenis innoxia, Plin. 8, 59, 84, 229: vitis viribus (bibentium), id. 14, 2, 4, 31: anguis, Verg. A. 5, 92: vulnera,
not mortal
,
curable
, Plin. 10, 37, 52, 109: saltus,
free from noxious animals
, id. 3, 5, 6, 41: iter,
secure
, Tac. H. 4, 20: hinc vel illinc appellere indiscretum et innoxium est, id. ib. 3, 47fin.— B.That does harm to none, not guilty, blameless, innocent: decet innocentem servum atque innoxium, Plaut. Capt. 3, 5, 7; Nep. Milt. 8 fin.: non possum innoxia dici, Ov. M. 9, 628: animus innoxior (al. innoxiior), Cato ap. Prisc. 601 P.: paupertas,
undeserved poverty
, Tac. A. 14, 34.—(b). With gen.: criminis innoxia, Liv. 4, 44, 11: initi consilii in caput regis, Curt. 8, 8, 21.— (g). With a and abl.: ut innoxium abs te atque abs tuis me inrideas, i. e.
who never harmed you or yours
, Plaut. Aul. 2, 2, 44.—II.Pass., unharmed, unhurt, uninjured: innoxius volvitur in flammis, Lucr. 6, 394: hi magistratus, provincias aliaque omnia tenere, ipsi innoxii, Sall. C. 39, 2; id. ib. 39, 40fin.: sacras innoxia laurus vescar, Tib. 2, 5, 63; Col. 12, 38, 8.—(b). With prep. a and abl.: gens a saevo serpentum innoxia morsu, Luc. 9, 892: faba a curculionibus innoxia, Col. 2, 10, 12.—Adv.: in-noxĭē. 1.Harmlessly, without harm: emollire alvum, Plin. 31, 9, 45, 102.— 2.Blamelessly, innocently, Min. Fel. Oct. 33.