Infamis, & hoc infame, pe. pro. Ci. Defamed: infamous: slandered: ill reported of: that hath an il name.Homines vicijs atque omni dedecore infames. Ci. That haue the name: to be distained with al vice and dishonesty.Infamem facere.Terent.To defame and make to have an yil name.Infames frigoribus Alpes.Liu.Much spoken of for the greate cold they haue.Infamis annus pestilentia.Liu.A yeare much spoken of for the great plague that was in it.Carmen infame, Ouid.Infamis ac nesaria cera.Cic.A wicked plaier of tables % hath much il spoken of them.Genus infame Danai. Hor. Ludi infames. Propert. Iname nomen. Plin. A name of much reproch.Infame os Antonij. Ci. A slaunderous tougue, and that vseth much filthy communication.Terræ infames cæde.Ouid.Landes il spoken of for murder committed.Vita infamis, Lucr. Infamis digitus. Pers. The middle singer.Infá mia, infámiæ, f. g. Ter. Infamie: slaunder: il name: ill report: obloquie.-cauit ne vnquam infamiæ ea res sibi esset. Ter. That that thing should not hurt his name, or bring him in obloquie.Metus infamiæ. Tac. Intactus infamia, Vide INTACTVS.Temporis infamia.Ouid.Inueterata infamia. Quin. Mendax infamia. Hor. Vetus infamia est in saxo.Ouid. In infamiam accedere.Plaut.To come into obloquie and yl name.Attingit eum hæc infamia. Vide ATTINGO. Auertere ab infamia, Vide AVERTO.Inurere infamiam alicui, Vide INVRO.Leuare sese infamia, Vide LEVO.Liberare infamia.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
infāmĭa, ae, f. (infamis], ill fame, ill report of a person or thing; bad repute, dishonor, disgrace, infamy (class.; cf.: ignominia, opprobrium): hominum immortalis est infamia, Plaut. Pers. 3, 1, 27: in infamiam populo ponere, id. Trin. 3, 3, 11: atque indignitas rei, Caes. B. G. 7, 56: haec res est mihi infamiae, Ter. And. 2, 6, 13: illa indicia senatoria operta dedecore et infamia, Cic. Clu. 22, 61: ignominiam et infamiam ferre, id. Tusc. 4, 20, 45: in summa infamia esse, Ter. Heaut. 2, 3, 18: flagrare infamiā, Cic. Att. 4, 18, 2: infamia notatur qui ab exercitu ignominiae causa dimissus erit, Dig. 3, 2, 1: ictus fustium infamiam non importat, ib. 3, 2, 22: aspergi, Nep. Alc. 3: urgeri, Cic. Verr. 1, 12, 36: ex infamia eripere, id. ib. 2, 3, 60, 140: de re aliqua infamiam capere, Hirt. B. G. 8, 30: colligere, Just. 3, 4: habere, Caes. B. G. 6, 22: irrogare alicui, Dig. 3, 2, 13: inferre, Cic. Lael. 18, 42: movere, Liv. 44, 25, 12: ferre alicui, Tac. A. 14, 22: sarcire,
to repair
, Caes. B. C. 3, 74: libellos ad infamiam alicujus edere, Suet. Aug. 55: trahere aliquid ad infamiam,
to bring into disrepute
,
to give a bad name to a thing
, Tac. A. 12, 4: Cacus Aventinae timor atque infamia silvae, Ov. F. 1, 551: saecli,
disgrace of the age
, id. M. 8, 97: pecuniae,
the disgrace of avarice
, Vell. 2, 33, 2: quid enim salvis infamia nummis?Juv. 1, 48.—Plur.: si ad paupertatem admigrant infamiae, Gravior paupertas fit, Plaut. Pers. 3, 1, 19; Tac. A. 4, 33.