Indo, indis, índidi, pe. cor. inditum, indere. Plaut.To put or set in: to giue.Indere aliquid in aurum, argentum, aut æs publicum, quo id peius siat. Vlp. To mixe somewhat with gold, siluer, &c. to make it worse as they doe in counterfeiting.Indere captiuis catenas. Plau. To cast priloners in chaines & fettere.Indere cicatrices in scapulas alicuius.Plaut.To leaue % printe or strokes on ones shoulders.Indere fenestras domui. Pla. To make windowes in a house.Indere nomen alicui. Plau. To giue one a name.Ex forma nomen inditum est. Plau. Inde Salinatori Liuio inditum cognomen.Liu.Of that occan ye was named Salinator.Ab inopia Egerio inditum nomen.Liu.Nouos ritus, contrariosque cæteris mortalibus indidit. Tac. He made and instituted new rites and ceremonies among them, &c.Titulos ad eam sententiam exquisitissimos indiderunt. Gell. They set very exquisite tytles and names.
Lewis and Short: Latin dictionary
in-do, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. [in-, 2. do], to put, set, or place into or upon (mostly anteclass. and post-Aug.). I.Lit.(a). With in and acc.: coronam in focum, Cato, R. R. 143, 2: in urnam, id. ib. 143, 23: ignem in aram, Plaut. Mil. 2, 5, 1: in aquam salem, id. Merc. 1, 2, 92: vini guttam in os, id. Cas. 2, 3, 31.— (b). With in and abl.: effigiem in statua, Tac. A. 1, 74. — (g).Aliquid alicui: compedes servis, Plaut. Men. 1, 1, 4: aliquem lecticae, Tac. A. 3, 14: vinclo fasciae cervicem, id. ib. 15, 57.— (d). With acc. only: fenestras, Plaut. Rud. 1, 1, 6. — II.Trop.A.To introduce: novos ritus, Tac. H. 5, 4.— B.To impart or give to, apply to, impose on, attach to, etc.: pavorem suis, alacritatem hostibus, Tac. H. 4, 34 fin.: odium alicui, id. A. 12, 3: alicui vocabulum, id. ib. 2, 56: propterea huic urbi nomen Epidamnum inditum'st, Plaut. Men. 2, 1, 37: vernaculis artificibus ... nomen histrionibus inditum, Liv. 7, 2, 6: unde Aspero inditum est cognomen, id. 3, 65, 4; 2, 13, 1; 4, 29, 6; 21, 31, 4: quae nomina sceleri indidit, Sall. H. 1, 41, 24: hoc nomen beluis, Curt. 9, 1, 5. — Esp., 2.To name after or for: nomen indere, with ab or ex and abl.: ab Erythro rege (mari) nomen est inditum, Curt. 8, 9, 14: a celeritate Tigri nomen, id. 4, 9, 16: ab inopia Egerio, Liv. 1, 34, 3: quod illi nomen indiderant ex nomine urbis, Tac. A. 2, 56: quibus nomen ex re inditum, Sall. J. 78, 1. —indĭtus, a, um, P. a., put or placed into, put, set, laid, or thrown upon.A.Lit.: utrum deus extrinsecus (operi suo) circumfusus sit, an toti inditus, Sen. Ot. Sap. 31 (Dial. 8, 4, 2): venenum potioni, Curt. 10, 10, 17: vincula,
put on
, Tac. A. 11, 2: pontes,
thrown over
, id. ib. 12, 57: lecticae,
laid upon
, id. ib. 3, 14: ferrum visceribus ustis, Sen. Troad. 585.—B.Trop., imposed, appointed, given: custodes, Tac. A. 3, 28.