Insolubilis, & hoc insolubile, pe. cor. ab in & soluo. Qui. Insoluble: that cannot be loosed, vnbonnd or vndone. Insolubile beneficium. Sen. A pleasure that cannot bee requited.
Lewis and Short: Latin dictionary
in-sŏlūbĭlis, e, adj., that cannot be loosed, indissoluble (post-Aug.). I.Lit.: vinculum, Macr. Somn. Scip. 1, 6, 24: colligatio, id. ib. 28.— II.Trop.A.That cannot be paid: beneticium, creditum insolubile est, Sen. Ben. 4, 12, 1.— B.That cannot be refuted, incontestable: signum, Quint. 5, 9, 3.— C.That cannot be destroyed: aeternitas, App. Asclep. p. 100, 37.— Adv.: insŏlūbĭlĭter, indissolubly: vinciri, Macr. Somn. Scip. 1, 6; Aug. Civ. Dei, 21, 10.