Insequor, pe. cor. inléqueris, insequsitus. sum, ínsequi. Virg.To followito putsueito speake vnsriendly to one.FugieniÊ insequitur. Oui. He followeth Him running away.Cineres atque ossa alicuius insequi. Vir. To pursue.Conuellere vimen insequor, id est, insto. Virgil. I continue to pull.Pcrgam arque insequar longius. Cicero. I wil rontinue and pursue further.Casus per ranta pericula insequitur. Vir. Fortnoa insequitur viros Virg.Good fortune foloweth.Languor insequitur. Lucr. Nimbus insequitur. Vir. Improborū facta primò suspicio insequitur, deinde sermo.Cic.First suspition, then talke followed. Insequi.Cic.To inueigh against one: to speake vnfriendely against.Insequi clamore ac minis.Cic.To cry out vpō one, & threatÊ him.In equi contumelia. Cicero. To raile at, or to chide reprochfully.Insequens. pe. pro. Particip. Cic.That insueth or followeth imenceely.Insequens annus. Liu That nert yere immediatly folowing.Insequens dies.Liu.The very next day.
Lewis and Short: Latin dictionary
in-sĕquor, cūtus (quūtus), 3, v. dep. n. and a., to follow, to follow after or upon a person or thing (class.). I.Lit.A. In gen.: proximus huic, longo sed proximus intervallo Insequitur Salius, Verg. A. 5, 321: fugientem lumine pinum,
with her eyes follows the flying ship
, Ov. M. 11, 468.—B. In partic., to pursue, follow up, press upon: gens eadem quae te bello Insequitur, Verg. A. 8, 146: hostem, Curt. 4, 9, 13; 7, 9, 13; Suet. Claud. 1: ad hostem insequendum, Liv. 26, 6, 7: reliquias Troiae cineres atque ossa peremptae, Verg. A. 5, 786: aliquem gladio stricto, Cic. Phil. 2, 9, 21; so Caes. B. G. 1, 15; 1, 23fin. al.—C. Of time, to follow, succeed (in verb. fin. rare; cf. P. a. infra): hunc proximo saeculo Themistocles insecutus est, Cic. Brut. 10, 41; Quint. 3, 1, 8.—II.Trop.A. In gen.: improborum facta suspicie insequitur, Cic. Fin. 1, 16, 50. — B. In partic. 1.To strive after, endeavor: nec vero te rhetoricis quibusdam libris insequor, ut erudiam, Cic. de Or. 2, 3, 10.— 2.To proceed: pergam atque insequar longius, Cic. Verr. 2, 3, 20, 51.—Poet. with inf.: rursus et alterius lentum convellere vimen Insequor, Verg. A. 3, 32.—3.To overtake: at mors insecuta est Gracchum, Cic. Div. 2, 29, 62. —4.To pursue in a hostile manner with words, to censure, reproach, etc.: homines benevolos contumeliā, Cic. Att. 14, 14, 5: irridendo, id. Sest. 11, 25: clamore ac minis, id. Clu. 8, 24: turpitudinem vitae, Cic. Sull. 29, 81: dissimiles, Plin. Pan. 53, 2.— 5. Of order or succession, to follow, come next: postremam litteram detrahebant, nisi vocalis insequebatur, Cic. Or. 48, 161: praesagium insequentis casus, Suet. Galb. 6.—Hence, insĕquens, entis, P. a., of time, following: annus, Hirt. B. G. 8, 48, 10; Liv. 2, 18, 1: diei insequentis pars, id. 26, 14, 5: nocte insequenti, Hirt. B. G. 8, 23, 1: anno, Plin. 18, 28, 67, 259: tempore, Vell. 1, 6: insequentium aetatum principes, Suet. Aug. 31.—2. Of logical order: ex prioribus geometria probat insequentia, Quint. 1, 10, 37; cf. id. 8, 4, 17 al. — Adv.: insĕquenter, i. q. protinus, deinceps, thereupon, immediately, Non. 376, 19.