Impotens, iracundus contumeliosus, superbus. Cic.Vnrulp: angry: spitesul: proude.Amore imporente deperit. Catul. He is in loue beyonde all rule and measure.Animus imporens. Sen. An obstinate and vnruly minde.Impotenti esse animo. Te. To be out of reasõ: to be of outragious and wilfull stomack: not to maister, rule, or resraine his passyous.Impotens dominatus.Cic.Dominatio impotentissima.Liui.Aprowde and wilful gouernementeFortuna superba & impotens. Seneca. Prospetity making prowde, wilful and vnruely.Furor imporens. Sen. Vnbridled futie.Lætitia impotenti efferri.Cic.To triumphe with immoderate ioy.Motus animi impotentes.Cic.Vnruely, vnbridled, and wilful passions. Impotens. Ter. Weake: feeble: impotent.Impotens & infans homo.Cic.A seeble man able to doe nothing.Impotens iræ.Liu.Not able to moderate his wrath.Animi. Curtius. Not able to rule his affection. Amoris. Tacitus. Doloris impotens. Val. Max.
Impoténtia, imporentiæ, f. g. Ter. Debilitle: infirmitie: lacke of power: wilfulnes: vnrulines.Impotentia animi.Cic.Impotentic of minde: vnablenesse to rule his affections. Impotentia.Cic.Vnrnlinesse: wilfulnes. vt, Nihil concupiscant, nulla impotentia efferantur. Cic.Dictorum atque factorum impotentia Cic.Impotenter. Aduerb. Quintil.Wild elp: wilfully: outragioufly: naughtilp: vniusily: cruelly.Impotenter regoare. Hirt. To tule or gouerne cruelly and tirannousty.Impotentius regi.Liu.To be ruled with more paine or trouble: to be more hardly maistered, as an horse waring fierce.
Lewis and Short: Latin dictionary
impŏtens (inp-), entis, adj. [2. in-potens], powerless, impotent, weak, feeble (class.). I. In gen. (a).Absol.: neque homini infanti aut impotenti injuste facta conducunt, Cic. Fin. 1, 16, 52: ad opem impotentium, id. Mur. 28, 59; cf. Sall. Or. Licin.: (Juno) inulta cesserat impotens Tellure, Hor. C. 2, 1, 26.—(b). With gen., having no power over, not master of, unable to control: gens impotens rerum suarum, Liv. 9, 14, 5; cf.: equi impotentes regendi, id. 35, 11, 10: ob sitim impotentes sui, Curt. 4, 7: impotens irae, Liv. 29, 9, 9: laetitiae, id. 30, 42, 17: amoris, Tac. H. 4, 44: doloris, Val. Max. 4, 6, 2: animi, Curt. 8, 1 fin. al. —II. In partic., that is not master of himself, unbridled, headstrong, violent, insolent, immoderate, excessive, furious (syn.: effrenatus, infrenus). A. Of animated beings: mea (amica) est impotens, procax, Ter. Heaut. 2, 1, 15: victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit, Cic. Fam. 4, 9, 3: impotens, iracundus, etc., id. Phil. 5, 9, 24: homo impotentissim us, ardens odio, id. ib. 5, 16, 42: confidens, impotens, etc., id. ib. 11, 7, 16: Marius immodicus gloriae, insatiabilis, impotens, Vell. 2, 11, 1: si contra impotentem suscepta est causa, Quint. 6, 1, 12: ferox atque impotens mulier, Suet. Ner. 28: inimici, id. Claud. 15: militibus impotens,
violent
,
despotic towards the soldiers
, Just. 26, 3.—(b).Poet. with inf.: (regina) quidlibet impotens Sperare, Hor. C. 1, 37, 10.— B. Of inanim. and abstr. things: quae effrenatio impotentis animi!Cic. Phil. 5, 8, 22; cf.: aut nullos animi motus aut non tam impotentes fuisse, id. Part. Or. 35, 119: laetitia, id. Tusc. 5, 7, 17: impotentissimus dominatus, id. Fam. 10, 27, 1: in multo impotentiorem subito rabiem accensi, Liv. 29, 9, 6: impotentissimae cogitationes (invidiae, avaritiae, etc.), Quint. 12, 1, 6: actiones, id. 5, 13, 21: superstitio (with saeva), Curt. 4, 10: postulatum, Liv. 7, 41, 8: jussa mulierum (with pervicacia), Tac. A. 3, 33: injuria, Liv. 38, 56, 11: amor, Cat. 35, 12: Aquilo, Hor. C. 3, 30, 3; cf. freta, Cat. 4, 18.— Hence, adv.: impŏtenter. 1. (Acc. to I.) Powerlessly, weakly (very rare): elephantos impotentius regi, Liv. 27, 48, 11.— More freq., but perh. not anteAug., 2. (Acc. to II.) Passionately, violently, intemperately: aliquid facere, Quint. 1, 3, 13: dicere aliquid, id. 6, 3, 83: uti magna potentia, Sen. Ep. 42: flagitare divisionem agrorum divitum, Just. 16, 4: regnare, Auct. B. Alex. 33. — Sup.: quae impotentissime fecit, Sen. Ben. 4, 17.