Impetro, impetras, pen. cor. impetrate. Plau. To obtaine by requeste.Impetrare & exorare.Plaut.Postulare siue orare, & impetrare.Plaut.Minus honestè impetrare.Cic.Facile ab vno de aho impetrare.Cic.To obtaine a request of one for an other.Impetrare ab aliquo vt verum esse concedat.Cic.Impetrare æquum. Pla. To haue at ones haude that is right and reason.Ciuitatem ab aliquo impetrare. Ci. To obtaine to be free of.Exceptionem ab aliquo.Cic.Pacem. Hor. Quietem studijs. Quin. To obtaine quiet time to studie.Precibus salutem. Brutus Ciceroni. Impetrauit ex pœnitentia veniam. Pli. iun. He repenting his former doing obtained pardon.Veniam elij impetrat. Tacit.He obtained patdon not to be banished.Impetrare veniam metendi. Plin. To haue leaue.Voluntate impetrare aliquid. Ter. Quod vos ius cogit, id voluntate impetret. Let him obtaine with your good will, % right and law constraiueth you to doe.
Lewis and Short: Latin dictionary
impĕtro (inp-), āvi, ātum, 1 (archaic inf. pres. pass. impetrarier, Plaut. Rud. 3, 3, 40; inf. fut. act. impetrassere, id. Aul. 4, 7, 6; id. Cas. 2, 3, 53; id. Mil. 4, 3, 35; id. Stich. 1, 2, 23), v. a. [in-patro], to accomplish, effect, bring to pass; to get, obtain, procure, esp. by exertion, request, entreaty (class.; cf.: obtineo, adipiscor, consequor). I. In gen., constr. with acc., ut, ne, the simple subj., or absol.(a). With acc.: quod volui, ut volo, impetravi per amicitiam et gratiam a Philocomasio, Plaut. Mil. 4, 5, 1: istuc confido a fratre me impetrassere, id. Aul. 4, 7, 6: a me istam exceptionem numquam impetrabunt, Cic. Ac. 2, 30, 97: ei Dolabella rogatu meo civitatem a Caesare impetravit, id. Fam. 13, 36, 1: decet abs te id impetrarier, Plaut. Rud. 3, 3, 40: in omni re considerandum est et quid postules ab amico et quid patiare a te impetrari, Cic. Lael. 20, 76; cf. id. ib. 11, 38: dum id impetrant, Plaut. Capt. 2, 1, 37; 1, 2, 17: cum istuc, quod postulo, impetro cum gratia, Ter. And. 2, 5, 11; id. Ad. 3, 4, 44: uti ea, quae vellent, impetrarent, Caes. B. G. 1, 31, 2: (chorus) Impetrat et pacem et locupletem frugibus annum, Hor. Ep. 2, 1, 137: restitutionem patris, Quint. 7, 1, 42; 11, 3, 4: provinciam, id. 6, 3, 68: post impetratam studiis meis quietem, id. Prooem. 1: impetrato Fortis Augusti reditu, Hor. C. 4, 2, 42.—(b). With ut, ne, or the simple subj.: Cl. Quid, si ego impetro atque exoro a vilico, causa mea Ut eam illi permittat? St. Quid si ego ab armigero impetro, Eam illi permittat? atque hoc, credo, impetrassere, Plaut. Cas. 2, 3, 51 sq.: impetrabis igitur a Caesare, ut, etc., Cic. Att. 9, 2, A, 1; Q. Cic. Pet. Cons. 7, 26: a Sequanis impetrat, ut per fines suos ire Helvetios patiantur, Caes. B. G. 1, 9 fin.: verbisne istis, ut pugnent, te impetraturum credis, Liv. 2, 46, 6: postremo impetravi, ut ne quid ei succenseat, Plaut. Bacch. 3, 6, 4: suadeo, a te impetres, ne sis nugax, Petr. 52: tandem impetravi abiret, Plaut. Trin. 2, 4, 190.— Pass. impers.: aegre ab iis impetratum est summa tribunorum plebis contentione, ut in senatu recitarentur (litterae); ut vero ex litteris ad senatum referretur, impetrari non potuit, Caes. B. C. 1, 1, 1; Plin. 16, 32, 59, 136.—In abl. of the part. perf.: impetrato, ut manerent, Liv. 9, 30, 10; Vell. 2, 107, 2.—(g). With acc. and inf.: Agrippina in oppidum Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat, Tac. A. 12, 27.—(d).Absol.: incipere multo est quam impetrare facilius, Plaut. Poen. 5, 2, 14: hilarus exit, impetravit, id. Mil. 4, 4, 62; id. As. 3, 3, 131: Ca. Jus hic orat. Ly. Impetrabit te advocato atque arbitro, id. Trin. 5, 2, 37: quid attinet dicere, si contendisset, impetraturum non fuisse, cum, etc.?Cic. Lael. 11, 39: si id ita fecisset ... si non impetraret, etc., Caes. B. G. 1, 35, 4: cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant, id. ib. 6, 2, 2: simul, ut, si quid possent, de induciis fallendo impetrarent, id. ib. 4, 13, 5; id. B. C. 1, 22 fin.; cf.: sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrare posse, id. B. G. 5, 36, 3; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2.—Esp.: impetras, you have your request, i. e. I will do as you desire, nolo ames. Pae. Facile impetras, Plaut. Pers. 2, 2, 63: adpropera! age, amabo! Mu. Impetras, abeo, id. Cas. 2, 2, 39; cf. id. Ep. 2, 2, 119; id. Cas. 2, 3, 17.—II. Esp. A. Like impetrio: exstat annalium memoria, sacris quibusdam et precationibus vel cogi fulmina vel impetrari, etc., Plin. 2, 53, 54, 140.—B. In mal. part., to obtain, get possession of: ut superior sis mihi quam quisquam qui impetrant, Plaut. Men. 1, 3, 10.