Impatiens, impatientior, imparieotissimus. Plin. Vnpaciente: that cannot suffer or abide.Impatiens vetustatis. Plin. That wil not long coutinue or indure.Tarditatis. Plin. Animus impatiens, & non tractabilis.Ouid.Impatientissimum frigorum pisum. Plin. That in no wayes can abide colde.Impatientiores hyemis intubi. Plin. Endine can lesse abyde winter.Iræ impatiens.Ouid.That cannot reseaine his anger.
Impatientia, imparientiæ, f. ge. Plin. Impatience: lacke of sufferaunce and bearing.
Lewis and Short: Latin dictionary
impătĭens (inp-), entis, adj. [2. inpatiens]. I.That cannot bear, will not endure or suffer, impatient of any thing (not ante-Aug.; cf. intolerans). A. Of living beings; usu. constr. with gen.; rarely with inf. or absol.(a). With gen.: viae, Ov. M. 6, 322; cf.: miles impatiens solis, pulveris, tempestatum, Tac. H. 2, 99: vulneris, Verg. A. 11, 639: morbi, Suet. Gramm. 3: morae, Sil. 8, 4; Suet. Calig. 51; cf.: aeger morā et spei impatiens, Tac. H. 2, 40: maeroris, Suet. Calig. 24: longioris sollicitudinis, id. Oth. 9: discidii, id. Dom. 9: veritatis, Curt. 3, 2, 17 et saep.: impatiens expersque viri,
not enduring
,
avoiding
,
fleeing
, Ov. M. 1, 479: viri, id. F. 6, 288: Nympharum, id. M. 4, 260: quasi ab impatientibus remediorum, Suet. Tib. 59: somni, Val. Fl. 1, 296: morarum, Amm. 28, 1, 9: superioris, Quint. 11, 1, 16.—Poet.: irae, impatient in his wrath, i. e. ungovernably furious, Ov. M. 13, 3; cf.: Galli flagrantes ira, cujus impatiens gens est, Liv. 5, 38.—Sup.: sues ex omnibus pecudibus impatientissimae famis sunt, Col. 7, 11, 3: Marius quietis impatientissimus, Vell. 2, 23, 1.—(b). With inf.: cohibere furorem, Sil. 11, 98: nescire torum, Claud. Rapt. Pros. 1, 35.—(g).Absol.: nihil est impatientius imperitia, Macr. S. 7, 5 fin.: impatientissima sollicitudo, Gell. 12, 1, 22.—B. Of things: corpus laborum impatiens, Ov. Tr. 5, 2, 4: cera impatiens caloris, id. A. A. 2, 60: aesculus umoris, Plin. 16, 40, 79, 219: caulis vetustatis, id. 21, 16, 57, 97: navis gubernaculi, Curt. 9, 4; 11: terra hominum, Luc. 7, 866; cf.: solum Cereris, id. 9, 857: mammae lactis, i. e.
that cannot restrain their milk
, Plin. 23, 2, 32, 67.—Sup.: pisum impatientissimum frigorum, Plin. 18, 12, 31, 123.— II.That does not feel or suffer, insensible, apathetic (post-Aug. and very rare), Lact. 5, 22, 5.—Esp., philos. t. t., of the Stoics, free from sensibility, without feeling: Epicurus et hi, quibus summum bonum visum est animus impatiens, Sen. Ep. 9, 1.— Hence, adv.: impătĭenter, impatiently, unwillingly (post-Aug.): amavi juvenem tam ardenter quam nunc impatienter requiro, Plin. Ep. 2, 7, 6: indoluit, Tac. A. 4, 17.—Comp., Plin. Ep. 6, 1, 1; Just. 12, 15, 3. —Sup., Plin. Ep. 9, 22, 2.
impătĭentĭa (inp-), ae, f. [impatiens]. I.Unwillingness or inability to bear any thing, want of endurance, impatience (post-Aug.). (a). With gen.: nauseae, Suet. Calig. 23 fin.: frigorum, Plin. 11, 23, 27, 77: aetas extrema, fessa mente, retinet silentii impatientiam, Tac. A. 4, 52: caritatis, id. ib. 13, 21: Veneris, i. e.
impatience
, App. M. 2, p. 121.—(b).Absol.: ne ipse visendo ejus tormenta ad impatientiam dilaberetur, Tac. A. 15, 63: culpa impatientiae, Gell. 1, 13, 3. —II.Insensibility, impassibility, apathy, as a transl. of the Gr. a)pa/qeia, Sen. Ep. 9, 1.