immŏdĕrātĭo (inm-), ōnis, f. [immoderatus], want of moderation, excess (rare): efferri immoderatione verborum, i. e.
exaggerated expressions
, Cic. Sull. 10, 30: potūs, Ambros. de Elia et Jejun. 12, 44. —II.Want of measure or rhythm: omnem mensuram et modum immoderationi anteponi, August. Music. 9, n. 15.