Imitábilis, & hoc imitábile, pen. cor. Cic.That may be folowed.Decipir exemplar vitijs imitabile. Horat. Imitâmen. pen. prod. imitáminis, n. gen. Verbale. A rouncerfaiting: a fullowing. vt. Prifci facti imitamina. Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
ĭmĭtābĭlis, e, adj. [imitor], that may be imitated, imitable (rare but class.): orationis subtilitas imitabilis illa quidem videtur esse existimanti, Cic. Or. 23, 76; cf. Quint. 10, 1, 61; 10, 2, 12; 19: tu mihi maxime imitabilis, maxime imitandus videbaris, Plin. Ep. 7, 20, 4: non imitabile fulmen, Verg. A. 6, 590: quiddam, Ov. P. 4, 10, 77: neque est gemma alia imitabilior mendacio vitri, Plin. 37, 8, 33, 112.—II.Imitative, inclined to imitate: homines imitabili natura, Vitr. 2, 1, 3.