Imitor, pe. cor. imitatis, imrtari. Plin. iu. To folow the example of another: to inritate: to connterfeit: to doe like.Quem unitari atque exprimere non possumus. Ci. Whome we eaunot imitate and liuely reyresent.Heroum veteres casus imitari atq adumbrare dicendo.Cic.Prosequebatur atque imitabatur antiquitatem.Cic.He did imitare and counterfeit antiquitie.Imitari alas aoium. Plin. To be like the wings of birdes.Chirographum alterius. Suet. To counterfeit or falsifie.Gestum ilicuius. Lucr. Gaudia falsa. Tibull. Imitatur sermones hominis turdus. Pli. Counterfeireth mãs speache, or sndeuouteth to speake like, &c.Voces alicoins imitari. Propert. Imitari, pro simulare. Tac. Qnanquam mœstitiam imitaretur. He counterfeited sadnes.
ĭmĭtor, ātus, 1 (archaic inf. pres. imitarier, Plaut. Capt. 3, 1, 25; Lucr. 5, 1377), v. freq. a. dep. [root im-, cf. aemulus], to imitate.I.To represent, to express, copy, portray (class.): summum illum luctum penicillo,
to portray
, Cic. Or. 22, 74; cf.: oris (Coae Veneris) pulchritudo reliqui corporis imitandi spem auferebat, id. Off. 3, 2, 10: aut Ialysi aut Coae Veneris pulchritudinem, id. Or. 2, 5; id. Brut. 18, 70: chirographum, id. N. D. 3, 30, 74; id. Fam. 9, 20, 2: faber ungues Exprimet et molles imitabitur aere capillos, Hor. A. P. 33; cf.: argillā quidvis imitabitur udā, id. Ep. 2, 2, 8: hunc in persona lenonis, Cic. Rosc. Com. 7, 20: populi speciem et nomen, id. Rep. 3, 33: antiquitatem, id. Brut. 36, 137; cf.: heroum veteres casus fictosque luctus imitari atque adumbrare dicendo, id. de Or. 5, 47, 380: imitans, ut est mos, facta et dicta vivi, Suet. Vesp. 19: sine imitandorum carminum actu ludiones,
not expressing by gesticulation
, Liv. 7, 2, 4: gaudia falsa, Tib. 3, 6, 33; cf. maestitiam, Tac. A. 1, 24: quaecumque (pictura) imitata figuram est, Juv. 6, 341.— Poet.: putre solum imitamur arando, i. e. to make loose or friable, Verg. G. 2, 204: robore duro Stipitibus ferrum sudibusque imitantur obustis,
replace
,
substitute
,
supply the place of
, id. A. 11, 894: pocula vitea fermento atque sorbis, id. G. 3, 380; cf.: diuturni mores consensu utentium comprobati legem imitantur, Just. Inst. 1, 2, 9. —II.To imitate, to act like, copy after, seek to resemble, counterfeit something (so most freq.): imitabor nepam, Plaut. Cas. 2, 8, 7: imitabor ergo Aratum, qui magnis de rebus dicere exordiens, a Jove incipiendum putat, Cic. Rep. 1, 36; cf.: imitor Archytam, id. ib. 1, 38: Platonem, id. Ac. 1, 3, 10: aliquem imitando effingere atque exprimere, id. de Or. 2, 22, 90; cf.: quem (eloquentem) si imitari atque exprimere non possumus, id. Or. 5, 19: quem postea imitati sunt multi, aequavit nemo, Plin. 35, 11, 40, 126: ipsi sibi imitandi fuerunt, Cic. Or. 53, 177: qui maxime imitandus, et solus imitandus est, Quint. 10, 2, 24; cf.: tu mihi maxime imitabilis, maxime imitandus videbaris, Plin. Ep. 7, 20, 4: noster ille amicus, dignus huic ad imitandum, Cic. Rep. 1, 1 Mos.: populi consuetudinem, id. ib. 2, 20: non dicam plura, ne, in quo te objurgem, id ipsum videar imitari, id. Fam. 3, 8, 6: in adeundis periculis consuetudo imitanda medicorum est, id. Off. 1, 24, 83: quod faciendum imitandumque est omnibus, ut, etc., id. Lael. 19, 70: factum praeclarum expositum ad imitandum, id. Phil. 2, 44, 114: in qua (sc. domo) sollicitas imitatur janua portas,
resembles
, Juv. 7, 42.!*? a.Act. form ĭmĭto, āre (anteclass.): si malos imitabo, Liv. Andr. ap. Non. 473, 22 (Fragm. Trag. v. 1 Rib.): tuum opus nemo imitare potest, Varr. ib. 21.—b. ĭmĭtātus, a, um, in pass. signif.: imitata et efficta simulacra, Cic. Univ. 3, 6: cum sint alii veri affectus, alii ficti et imitati, Quint. 11, 3, 61: nec abest imitata voluptas, Ov. M. 9, 481; Avien. Fab. 5, 17.