Gnarus, goari, vel Narus, Adiectiuum. Plin. Skilfull: knowing: expert.Gnarus sum loci eius. Plant. I know that place wel.Armorum ac militiæ gnarus. Colum. Expert and skilfnl in feates of armes.Rerum gnarus. Sil. Reipublicæ gnarus.Cic.Gnari tergi nostri tortores.Plaut. Gnarus, pro Cognito.Wel knowne.Tacit. Nulli magis gnarum quam Neroni. Better knowne to no man.Nobis ea pars militiæ maxime gnara est. Tacitus. Is beste knowen to vs.Huic dictioni gnarus præposita est litera G, quo dulcius sonaret.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
gnārus, a, um (also ante- and postclass. form gnārŭris, e, Plaut. Most. 1, 2, 17; id. Poen. prol. 47; Aus. Ep. 22, 19; Arn. 3, 113; and cf.: gnaruris gnw/rimos, Gloss. Philox.—Another form is nārus, like navus, notus, acc. to Cic. Or. 47, 158), adj. [Sanscr. gna-, ganāmi, know; Gr. gignw/skw; Lat. gnosco, nosco, narrare, etc.], knowing or acquainted with a thing; skilful, practised, expert (syn. doctus, eruditus, peritus). I.Lit. (rare but class.); constr. with gen., or with a rel. or object-clause; ante- and post-class. with acc.(a). With gen.: nec loci gnara sum, Plaut. Rud. 1, 3, 28: loci, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 700 P.; rei publicae, Cic. Brut. 64, 228: armorum et militiae, Col. 1 praef.4: artis, Just. 11, 7: temporis, Plin. 9, 8, 9, 30; cf. Tac. Agr. 6: si modo vinitor gnarus est iis utendi, Col. 4, 25, 1: nostri tergi, Plaut. As. 3, 2, 6: venandi, Vulg. Gen. 25, 27.—(b). With rel.clause: Periclem uberem et fecundum fuisse, gnarumque, quibus orationis modis, etc., Cic. Or. 4, 15: nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset, Suet. Calig. 46.—(g). With object-clause: Hasdrubal satis gnarus, Hannibalem transitus quosdam pretio mercatum, Liv. 23, 29, 5; cf. id. 33, 5, 4; Tac. H. 2, 29; 65; 5, 19 al.: concha cum manum videt, comprimit sese operitque opes suas, gnara propter illas se peti, Plin. 9, 35, 55, 110.—(d). With acc.: simul gnarures vos volo esse hanc rem mecum, Plaut. Most. 1, 2, 17: ut mecum sitis gnarures, id. Poen. prol. 47.—II.Transf., pass., known (for the usual notus; post-Aug.; very rare, except in Tac.): in paludem gnaram vincentibus, Tac. A. 1, 63: idque nulli magis gnarum quam Neroni, id. ib. 15, 61; cf.: gnarum id Caesari, id. ib. 1, 5 (opp. incognita), App. Mag. p. 281, 9.—Absol.: conspicui eoque gnari, Tac. A. 6, 35.—Comp. not in use.—Sup., Sol. 51 fin.